Μελισσοκομικός Σύλλογος Νομού Πέλλας - Ο Μέγας Αλέξανδρος-ΠΕΝΤΑΠΛΑΤΑΝΟΣ ΤΘ 377,58100,ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ ΠΕΛΛΑΣ-Τηλ:6937275481 Πρόεδρος Κοντόπουλος Αλέξανδρος, 6977 027612 Γιαλαμπούκης Γιώργος- Επίτιμος Πρόεδρος E-mail: beeclubpellas@yahoo.gr,beeclubpellas@gmail.com - BEE CLUB PELLAS-THE GREAT ALEXANDER-YΙANNITSA PELLAS, ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ-MACEDONIA- HELLAS-GREECE,- Ωράριο λειτουργίας (ΔΕΥΤΕΡΑ+ΤΕΤΑΡΤΗ 18.00μμ-20.00μμ)


Δε φτάνει ο ήλιος μονάχα, η γη σοδειά να δώσει, χρειάζονται κι άλλα πολλά, και προπαντός η γνώση… (Κωστής Παλαμάς)

Έλληνες, ο πραγματικός Έλληνας ηγέτης θα βρεθεί. Το πιο σημαντικό αυτή τη στιγμή είναι να βρεθεί ο πραγματικός Έλληνας ΠΟΛΙΤΗΣ!"

"Προδότης δεν είναι μόνο αυτός που φανερώνει τα μυστικά της πατρίδος στους εχθρούς, αλλά είναι και εκείνος που ενώ κατέχει δημόσιο αξίωμα, εν γνώση του δεν προβαίνει στις απαραίτητες ενέργειες για να βελτιώσει το βιοτικό επίπεδο των ανθρώπων πάνω στους οποίους άρχει..." - Θουκυδίδης (460-398 π.Χ.)

Λένε ότι οι πραγματικοί φίλοι μπορεί να περάσουν μεγάλα χρονικά διαστήματα χωρίς να μιλήσουν ή να ειδωθούν, χωρίς ποτέ να τεθεί σε αμφιβολία η φιλία τους. Όταν βλέπονται, ενημερώνονται σαν να είχαν μιλήσει την προηγούμενη ημέρα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη ο χρόνος που πέρασε ή πόσο μακρυά ήταν!

“Γίνε εσύ η αλλαγή, αν θες να αλλάξεις τον κόσμο” Μ.Γκάντι

etm-mthoney-720p από cosmosdocumentaries



Μακεδονία ~ Ένας πολιτισμός αποκαλύπτεται ~ bbc... από KRASODAD





Καιρός ...απο το toukairou.com

ΤΟ BLOG ΠΡΟΒΑΛΛΕΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΜΕ MOZILLA FIREFOX- YOU CAN SEE BETTER THIS BLOG WITH MOZILLA FIREFOX


Πέμπτη 30 Μαΐου 2013

Russia Warns Obama: Monsanto

http://topinfopost.com/2013/05/28/russia-warns-obama-monsanto

The shocking minutes relating to President Putin’s meeting this past week with US Secretary of State John Kerry reveal the Russian leaders “extreme outrage” over the Obama regimes continued protection of global seed and plant bio-genetic giants Syngenta and Monsanto in the face of a growing “bee apocalypse” that the Kremlin warns “will most certainly” lead to world war.
According to these minutes, released in the Kremlin today by the Ministry of Natural Resources and Environment of the Russian Federation (MNRE), Putin was so incensed over the Obama regimes refusal to discuss this grave matter that he refused for three hours to even meet with Kerry, who had traveled to Moscow on a scheduled diplomatic mission, but then relented so as to not cause an even greater rift between these two nations.
At the center of this dispute between Russia and the US, this MNRE report says, is the “undisputed evidence” that a class of neuro-active insecticides chemically related to nicotine, known as neonicotinoids, are destroying our planets bee population, and which if left unchecked could destroy our world’s ability to grow enough food to feed its population.
So grave has this situation become, the MNRE reports, the full European Commission (EC) this past week instituted a two-year precautionary ban (set to begin on 1 December 2013) on these “bee killing” pesticides following the lead of Switzerland, France, Italy, Russia, Slovenia and Ukraine, all of whom had previously banned these most dangerous of genetically altered organisms from being used on the continent.
Two of the most feared neonicotinoids being banned are Actara and Cruiser made by the Swiss global bio-tech seed and pesticide giant Syngenta AG which employs over 26,000 people in over 90 countries and ranks third in total global sales in the commercial agricultural seeds market.
Important to note, this report says, is that Syngenta, along with bio-tech giants Monsanto, Bayer, Dow and DuPont, now control nearly 100% of the global market for genetically modified pesticides, plants and seeds.
Also to note about Syngenta, this report continues, is that in 2012 it was criminally charged in Germany for concealing the fact that its genetically modified corn killed cattle, and settled a class-action lawsuit in the US for $105 million after it was discovered they had contaminated the drinking supply of some 52 million Americans in more than 2,000 water districts with its “gender-bending” herbicide Atrazine.
To how staggeringly frightful this situation is, the MNRE says, can be seen in the report issued this past March by the American Bird Conservancy (ABC) wherein they warned our whole planet is in danger, and as we can, in part, read:
“As part of a study on impacts from the world’s most widely used class of insecticides, nicotine-like chemicals called neonicotinoids, American Bird Conservancy (ABC) has called for a ban on their use as seed treatments and for the suspension of all applications pending an independent review of the products’ effects on birds, terrestrial and aquatic invertebrates, and other wildlife.

“It is clear that these chemicals have the potential to affect entire food chains. The environmental persistence of the neonicotinoids, their propensity for runoff and for groundwater infiltration, and their cumulative and largely irreversible mode of action in invertebrates raise significant environmental concerns,” said Cynthia Palmer, co-author of the report and Pesticides Program Manager for ABC, one of the nation’s leading bird conservation organizations.
ABC commissioned world renowned environmental toxicologist Dr. Pierre Mineau to conduct the research. The 100-page report, “The Impact of the Nation’s Most Widely Used Insecticides on Birds,” reviews 200 studies on neonicotinoids including industry research obtained through the US Freedom of Information Act. The report evaluates the toxicological risk to birds and aquatic systems and includes extensive comparisons with the older pesticides that the neonicotinoids have replaced. The assessment concludes that the neonicotinoids are lethal to birds and to the aquatic systems on which they depend.
“A single corn kernel coated with a neonicotinoid can kill a songbird,” Palmer said. “Even a tiny grain of wheat or canola treated with the oldest neonicotinoid — called imidacloprid — can fatally poison a bird. And as little as 1/10th of a neonicotinoid-coated corn seed per day during egg-laying season is all that is needed to affect reproduction.”
The new report concludes that neonicotinoid contamination levels in both surface- and ground water in the United States and around the world are already beyond the threshold found to kill many aquatic invertebrates.”

Quickly following this damning report, the MRNE says, a large group of group of American beekeepers and environmentalists sued the Obama regime over the continued use of these neonicotinoids stating: “We are taking the EPA to court for its failure to protect bees from pesticides. Despite our best efforts to warn the agency about the problems posed by neonicotinoids, the EPA continued to ignore the clear warning signs of an agricultural system in trouble.”
And to how bad the world’s agricultural system has really become due to these genetically modified plants, pesticides and seeds, this report continues, can be seen by the EC’s proposal this past week, following their ban on neonicotinoids, in which they plan to criminalize nearly all seeds and plants not registered with the European Union, and as we can, in part, read:
“Europe is rushing towards the good ol days circa 1939, 40… A new law proposed by the European Commission would make it illegal to “grow, reproduce or trade” any vegetable seeds that have not been “tested, approved and accepted” by a new EU bureaucracy named the “EU Plant Variety Agency.”
It’s called the Plant Reproductive Material Law, and it attempts to put the government in charge of virtually all plants and seeds. Home gardeners who grow their own plants from non-regulated seeds would be considered criminals under this law.”

This MRNE report points out that even though this EC action may appear draconian, it is nevertheless necessary in order to purge the continent from continued contamination of these genetically bred “seed monstrosities.”
Most perplexing in all of this, the MRNE says, and which led to Putin’s anger at the US, has been the Obama regimes efforts to protect pesticide-producer profits over the catastrophic damaging being done to the environment, and as the Guardian News Service detailed in their 2 May article titled “US rejects EU claim of insecticide as prime reason for bee colony collapse” and which, in part, says:
“The European Union voted this week for a two-year ban on a class of pesticides, known as neonicotinoids, that has been associated with the bees’ collapse. The US government report, in contrast, found multiple causes for the collapse of the honeybees.”
To the “truer” reason for the Obama regimes protection of these bio-tech giants destroying our world, the MRNE says, can be viewed in the report titled “How did Barack Obama become Monsanto’s man in Washington?” and which, in part, says:
“After his victory in the 2008 election, Obama filled key posts with Monsanto people, in federal agencies that wield tremendous force in food issues, the USDA and the FDA: At the USDA, as the director of the National Institute of Food and Agriculture, Roger Beachy, former director of the Monsanto Danforth Center. As deputy commissioner of the FDA, the new food-safety-issues czar, the infamous Michael Taylor, former vice-president for public policy for Monsanto. Taylor had been instrumental in getting approval for Monsanto’s genetically engineered bovine growth hormone.”
Even worse, after Russia suspended the import and use of an Monsanto genetically modified corn following a study suggesting a link to breast cancer and organ damage this past September, the Russia Today News Service reported on the Obama regimes response:
“The US House of Representatives quietly passed a last-minute addition to the Agricultural Appropriations Bill for 2013 last week – including a provision protecting genetically modified seeds from litigation in the face of health risks.
The rider, which is officially known as the Farmer Assurance Provision, has been derided by opponents of biotech lobbying as the “Monsanto Protection Act,” as it would strip federal courts of the authority to immediately halt the planting and sale of genetically modified (GMO) seed crop regardless of any consumer health concerns.
The provision, also decried as a “biotech rider,” should have gone through the Agricultural or Judiciary Committees for review. Instead, no hearings were held, and the piece was evidently unknown to most Democrats (who hold the majority in the Senate) prior to its approval as part of HR 993, the short-term funding bill that was approved to avoid a federal government shutdown.”
On 26 March, Obama quietly signed this “Monsanto Protection Act” into law thus ensuring the American people have no recourse against this bio-tech giant as they fall ill by the tens of millions, and many millions will surely end up dying in what this MRNE report calls the greatest agricultural apocalypse in human history as over 90% of feral (wild) bee population in the US has already died out, and up to 80% of domestic bees have died out too 

.
Τα συγκλονιστικά λεπτά σχετικά με τη συνάντηση του Προέδρου Πούτιν την περασμένη εβδομάδα με τον Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Τζον Κέρι, αποκαλύπτουν την “οργή” του Ρώσου ηγέτη για το  καθεστώς Ομπάμα που συνεχίζει να προστατεύει τους γίγαντες της παγκόσμιας παραγωγής σπόρων και φυτών της βιο-γενετικής, Syngenta και Monsanto. Το Κρεμλίνο προειδοποιεί, ότι λόγω του  αυξανόμενου κινδύνου να εξαφανιστούν οι μέλισσες , «bee apocalypse» τον ονομάζει,  “είναι βέβαιο ότι θα οδηγηθούμε σε παγκόσμιο πόλεμο”.

Σύμφωνα με τα πρακτικά, που κυκλοφόρησαν στο Κρεμλίνο σήμερα από το Υπουργείο Φυσικών Πόρων και Περιβάλλοντος της Ρωσικής Ομοσπονδίας ( MNRE ), ο Πούτιν ήταν τόσο έξω φρενών με την άρνηση του Ομπάμα να συζητήσουν αυτό το σοβαρό θέμα που  επί τρεις ώρες αρνούνταν  ακόμη και να συναντηθεί με τον Kerry, ο οποίος είχε ταξιδέψει στη Μόσχα για μια προγραμματισμένη διπλωματική αποστολή, αλλά στη συνέχεια υποχώρησε, έτσι ώστε να μην προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερο χάσμα μεταξύ αυτών των δύο εθνών. 

Στο επίκεντρο αυτής της διαμάχης μεταξύ της Ρωσίας και των ΗΠΑ, η έκθεση αυτή του MNRE που λέει, ότι είναι πλέον «αδιάσειστο στοιχείο» ότι μια κατηγορία νευρο-δραστικών εντομοκτόνων που συνδέονται χημικά με τη νικοτίνη, που είναι γνωστή ως  νεονικοτινοειδή , καταστρέφουν τους πληθυσμούς των μελισσών του πλανήτη μας, και οι οποίες, εάν αφεθούν ανεξέλεγκτες  μπορεί να καταστρέψουν την ικανότητα του κόσμου μας στην αύξηση αλλά ακόμα και τη παραγωγή τροφίμων, για να τραφεί ο ανθρώπινος πληθυσμός..


                                             
Έχει γίνει τόσο σοβαρή η κατάσταση αυτή, αναφέρει το MNRE, που η πλήρης Ευρωπαϊκή Επιτροπή (EC) την περασμένη εβδομάδα, συνέστησε μια διετή προληπτική απαγόρευση ( προβλέπεται να αρχίσει την 1η, Δεκεμβρίου, 2013 ) σε αυτά τα  φυτοφάρμακα που  σκοτώνουν τις μέλισσες,  ακολουθώντας το παράδειγμα της Ελβετίας, της Γαλλίας, της Ιταλίας, της Ρωσίας, της Σλοβενίας ​​και της Ουκρανίας, που είχαν απαγορεύσει στο παρελθόν αυτούς τους  πιο επικίνδυνους γενετικά τροποποιημένους οργανισμούς στο να χρησιμοποιούνται στην ήπειρο. 

Δύο από τα πιο επίφοβα νεονικοτινοειδή που απαγορεύονται είναι  το Actara  και  το Cruiser  που παράγονται από τον ελβετικό παγκόσμιο γίγαντα  Syngenta AG,  που απασχολεί περισσότερα από 26.000 άτομα σε περισσότερες από 90 χώρες και κατέχει την τρίτη θέση στο σύνολο των παγκόσμιων πωλήσεων στην εμπορική αγορά γεωργικών σπόρων.
 

Σημαντικό να σημειωθεί, η έκθεση αυτή αναφέρει, είναι ότι η Syngenta, μαζί με τη Monsanto, Bayer, Dow και DuPont, τώρα  ελέγχουν σχεδόν το 100%  της παγκόσμιας αγοράς για τα γενετικά τροποποιημένα φυτά, τα φυτοφάρμακα και τους σπόρους.
 

Η MNRE τονίζει:  «Είναι σαφές ότι αυτές οι χημικές ουσίες έχουν τη δυνατότητα να επηρεάσουν ολόκληρη την τροφική αλυσίδα. Η περιβαλλοντική εμμονή των νεονικοτινοειδών, η τάση τους για την απορροή και την διείσδυση των υπόγειων υδάτων, και τα σωρευτικά και σε μεγάλο βαθμό ο μη αναστρέψιμος τρόπος δράσης τους σε ασπόνδυλα δημιουργούν σημαντικά περιβαλλοντικά ζητήματα, »δήλωσε η Cynthia Palmer, συν-συγγραφέας της έκθεσης και Διευθυντής Προγράμματος για το ABC, μίας  από τις κορυφαίες οργανώσεις για την προστασία των πτηνών της χώρας.
 

Η  έκθεση καταλήγει στο συμπέρασμα ότι τα επίπεδα μόλυνσης από τα νεονικοτινοειδή τόσο των επιφανειακών υδάτων όσο και του εδάφους στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά  και σε όλο τον κόσμο είναι ήδη πέρα ​​από το όριο.

Τετάρτη 29 Μαΐου 2013

29 MAΪΟΥ 1453 - "Η ΠΟΛΙΣ ΕΑΛΩ..."


Βρισκόμαστε στις αρχές του 1453, όπου έμελε να γίνουν οι τελευταίες στιγμές της Βυζαντινής αυτοκρατορίας. Η λαμπρή αυτή αυτοκρατορία έχει συρρικνωθεί στην Κωνσταντινούπολη, στις περιοχές της Θράκης που βρίσκονται κοντά στην Βασιλεύουσα και σε ένα μεγάλο κομμάτι της Πελοποννήσου. Ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος είναι αυτοκράτορας. Ο τελευταίος, όπως έδειξε η ιστορία, αυτοκράτορας του Βυζαντίου.

Εδώ και δυο χρόνια, κεφαλή των Τούρκων είναι ο Μωάμεθ ο δεύτερος, όπου σε ηλικία μόλις 21 ετών, έχει κάνει σκοπό της ζωής του την εξάπλωση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Τροχοπέδη στα σχέδια του είναι η Κωνσταντινούπολη και έτσι όλες του οι προσπάθειες συγκεντρώνονται στην κατάληψη της.

Ήδη, μετά από εντολές του, έχει χτιστεί ένα φρούριο στα βόρεια της Πόλης, στο πιο στενό σημείο του Βοσπόρου. Το φρούριο αυτό ονομάστηκε Ρούμελι- Χισάρ. Η θέση του φρουρίου αυτού, το καθιστά χρήσιμο στον Μωάμεθ για δύο λόγους. Ο πρώτος λόγος είναι ότι μέσω αυτού ελέγχει την διέλευση των πλοίων από τον Βόσπορο και έτσι έχει την δυνατότητα, όποτε θελήσει, να απαγορεύσει την προσέγγιση πλοίων στην Πόλη από την Μαύρη Θάλασσα. Ο δεύτερος λόγος για τον οποίο του είναι χρήσιμο το Ρούμελι- Χισάρ, είναι ότι από αυτό εφορμούν Τούρκοι στις περιοχές γύρω από την Κωνσταντινούπολη, τις λεηλατούν και τρομοκρατούν τους κατοίκους αυτών.

Αυτές οι ενέργειες των Τούρκων ανάγκασαν τον Παλαιολόγο να μαζέψει τους κατοίκους των περιοχών αυτών, μέσα από τα τείχη της Βασιλεύουσας και να ξεκινήσει τις ετοιμασίες για την πολιορκία που θα υφίσταντο η Πόλη, όπως διαφαινόταν στον ορίζοντα. Ανάμεσα στις ετοιμασίες αυτές ήταν η συγκέντρωση όσο περισσοτέρων τροφίμων μπορούσαν να μαζευτούν, η επισκευή των τειχών, το κλείσιμο του Κεράτιου με την αλυσίδα και η αποστολή επιστολών στην Δύση με τις οποίες ζητούσε βοήθεια. Μια βοήθεια που, δυστυχώς, δεν στάλθηκε ποτέ στην Κωνσταντινούπολη. Έτσι ετοίμασε ο Κωνσταντίνος Παλαιολόγος την Πόλη. Αξιοσημείωτο είναι ότι πολλά από τα εκκλησιαστικά κειμήλια χρησιμοποιήθηκαν για την κατασκευή νομισμάτων.

Με τα νομίσματα αυτά έγινε η πληρωμή των στρατιωτών και η κάλυψη των εξόδων προετοιμασίας της Βασιλεύουσας.
Ο Μωάμεθ, που στην ιστορία έμεινε με το όνομα Μωάμεθ ο Πορθητής, έκανε τις δικές του ετοιμασίες. Εκτός από την κατασκευή του Ρούμελι- Χισάρ, το φθινόπωρο του 1452, λίγους μήνες δηλαδή πριν την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης, έστειλε μέρος του στρατού του στην Πελοπόννησο. Σκοπός αυτού του στρατού, ήταν να απασχολήσει τους εκεί Έλληνες ώστε να μην μπορούν να στείλουν βοήθεια στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο και στους υπερασπιστές της Πόλης.


Ο Μωάμεθ, όμως, δεν σταμάτησε εδώ. Την ίδια εποχή που έστειλε στρατό στον Μοριά, προσέλαβε ένα Ούγγρο τεχνίτη και του ανάθεσε την κατασκευή ενός τεράστιου, για την εποχή, κανονιού. Διάφορες πηγές αναφέρουν ότι αυτό το κανόνι μπορούσε να εκτοξεύσει βλήματα βάρους 544 κιλών. Ενδεικτικό του μεγέθους του, είναι το ότι για να συρθεί χρησιμοποιούνταν 30 βοϊδάμαξες και 500 άντρες.
Στις αρχές του 1453 αρχίζουν να συγκεντρώνονται τα τουρκικά στρατεύματα γύρω από την Πόλη. Τον αποκλεισμό της από την θάλασσα, αναλαμβάνουν 400 τουρκικά πλοία. Το δε μεγάλο κανόνι στήνεται απέναντι από την Πύλη του Ρωμανού. Επίσημα η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης ξεκίνησε στις αρχές Απριλίου του 1453.

Μέσα στην Πόλη βρίσκονται 50.000 ψυχές. Οι στρατιώτες είναι 7.000, και σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται 2.000 ξένοι. Έξω από την Κωνσταντινούπολη έχει συγκεντρωθεί πολλαπλάσιος αριθμός Τούρκων στρατιωτών. Ακριβής αριθμός δεν υπάρχει, αλλά πιθανολογείτε ότι ήταν μεταξύ 250.000 και 400.000. Μαζί τους έχουν πολιορκητικές μηχανές, πύργους, σκάλες και φυσικά κανόνια. Κανόνια που ξεκινούν να σφυροκοπούν τα τείχη της Κωνσταντινούπολης.

Οι υπερασπιστές της Βασιλεύουσας με την βοήθεια του άμαχου πληθυσμού της, επισκευάζουν κάθε βράδυ, τις ζημιές στα τείχη που έχουν κάνει τα κανόνια του Μωάμεθ, κατά την διάρκεια της ημέρας. Αυτό όμως είναι κάτι που γίνεται όλο και πιο δύσκολα και ταυτόχρονα όλο και πιο αναποτελεσματικά.
Έτσι κυλούν οι μέρες ως τις 21 Μαΐου, όπου ο Μωάμεθ ο Πορθητής, προτείνει στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο να παραδώσει την Πόλη. Ο Κωνσταντίνος δεν αποδέχεται την πρόταση και από το σημείο αυτό, για οκτώ συνεχής ημέρες, τα Τούρκικα κανόνια βάλουν ακατάπαυτα τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Το μεγάλο κανόνι έχει καταστρέψει τα τείχη στην Πύλη του Ρωμανού σχεδόν ολοκληρωτικά. Αυτό το σημείο των τειχών υπερασπίζεται μεταξύ άλλων και ο ίδιος ο Παλαιολόγος.
Την 28η Μαΐου τελείται Θεία Λειτουργία στην Αγία Σοφία. Ο Αυτοκράτορας, όπως και άλλοι υπερασπιστές της Πόλης, λαμβάνουν την Θεία Κοινωνία. Το ίδιο βράδυ, και πιο συγκεκριμένα τις πρώτες ώρες της Τρίτης 29 Μαΐου του 1453, αρχίζει η μεγάλη επίθεση του Μωάμεθ. Ο Παλαιολόγος θα αφήσει την τελευταία του πνοή πάνω στα τείχη, υπερασπιζόμενος την Βασιλεύουσα. Η Κωνσταντινούπολη, την ημέρα αυτή έπεσε στα χέρια των Τούρκων.

Για τρία μερόνυχτα, όπως τους είχε υποσχεθεί ο Μωάμεθ, οι Τούρκοι λεηλάτησαν την Πόλη. Έκαψαν, κατάστρεψαν, βίασαν και δολοφόνησαν μέχρι που ελάχιστα πράγματα έμειναν στην Πόλη που να θυμίζουν την προηγούμενη αίγλη και ομορφιά της. Ενδεικτικό των τουρκικών βιαιοπραγιών είναι ο σφαγιασμός των Ελλήνων που είχαν καταφύγει στην Αγιά Σοφιά τις ώρες εκείνες. Οι Τούρκοι στρατιώτες, έσπασαν τις πόρτες του ναού και μέσα στον ιερό αυτό χώρο αφαίρεσαν τις ζωές δεκάδων αμάχων.

Μια παράδοση αναφέρει ότι την ώρα που εισέβαλαν οι Τούρκοι στην Αγιά Σοφιά τελούνταν Θεία Λειτουργία. Ο τοίχος, τότε, πίσω από την Αγία Τράπεζα άνοιξε και μέσα του εξαφανίστηκε ο Ιερέας. Όταν η Πόλη επιστρέψει σε χέρια Χριστιανών, ο Ιερέας θα ξαναβγεί από εκεί και θα συνεχίσει την Θεία Λειτουργία που άφησε στην μέση.
Ο Μωάμεθ, ξαναέκτισε την Κωνσταντινούπολη και μετέφερε εκεί την πρωτεύουσα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που μέχρι τότε ήταν η Ανδριανούπολη. Στην Πόλη, που οι Τούρκοι από τότε ονομάζουν Ινσταμπούλ, μεταφέρθηκαν και εγκαταστάθηκαν άνθρωποι διαφόρων εθνικοτήτων. Όσο λαμπερά κι αν ήταν όμως τα οικοδομήματα του Μωάμεθ, η Κωνσταντινούπολη δεν απέκτησε ποτέ πια την αίγλη των Βυζαντινών χρόνων. Και αυτό γιατί στολίδια της δεν ήταν ποτέ τα κτίρια. Στολίδι της ήταν το Φως του Χριστιανισμού και το Φως του Ελληνικού πνεύματος που την περιέβαλαν.

Σημείωση:
Ένα υπέροχο βιβλίο που περιγράφει με μυθιστορηματικό τρόπο τις τελευταίες στιγμές της Κωνσταντινούπολης, είναι το «Πήραν την πόλη πήραν την» της Λαμπαδαρίδου Πόθου Μαρίας και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος. Αξίζει πραγματικά να το διαβάσετε.
ΚΕΙΜΕΝΟ-ΠΗΓΗ:www.matia.grl

©ΧΡΟΝΟΛΟΓΙΟΝ/visaltis.net

Τρίτη 28 Μαΐου 2013

"Οι οικολόγοι ΔΕΝ αμολούν φίδια στην ύπαιθρο"

Τα όρια του αστικού μύθου αγγίζει η πεποίθηση πολλών κατοίκων, κυρίως επαρχιακών πόλεων, ότι οικολόγοι αμολούν... φίδια σε δασικές περιοχές και κυρίως οχιές!

Την άποψη αυτή επιχειρεί να καταρρίψει ο Ηλίας Στραχίνης, μέλος της Ελληνικής Ερπετολογικής Εταιρίας, ο οποίος με την... εις άτοπον απαγωγή αποδεικνύει ότι είναι αδύνατον να ισχύει κάτι τέτοιο.

"Ας υποθέσουμε ότι μία ομάδα ανθρώπων που ασχολούνται με περιβαλλοντικά θέματα διαπιστώνει πως ο πληθυσμός των φιδιών μιας περιοχής είναι μικρός και αποφασίζει να τον αυξήσει, απελευθερώνοντας έναν μεγάλο αριθμό από αυτά. Θα πρέπει λοιπόν να συλλέξει αρκετά άγρια φίδια και κρατώντας τα αιχμάλωτα σε ειδικές εγκαταστάσεις να περιμένει τους γόνους" εξηγεί ο κ. Στραχίνης σε άρθρο του που δημοσιεύει στην ιστοσελίδα http: //www. herpetofauna.gr.

"Για να ξεκινήσει λοιπόν μία τέτοια διαδικασία", συνεχίζει, "είναι αναγκαίο να συλλεχθούν από τη φύση αρκετά άτομα και να αιχμαλωτιστούν, κάτι που όμως είναι παράνομο στη χώρα μας".

Επιπλέον, σύμφωνα με τον κ. Στραχίνη, είναι άκρως αντι-οικολογικό να αφαιρεί κανείς ζώα μαζικά από μία περιοχή, διότι έτσι μειώνει σε αριθμό τον πληθυσμό του είδους που συλλέγει και θέτει σε κίνδυνο τη γενική ισορροπία του οικοσυστήματος της περιοχής, αφού διαταράσσεται η τροφική αλυσίδα σημαντικά.



Λαφιάτης

Ακόμα και αν κάποιος ξεπεράσει αυτό το πρόβλημα, με ειδικές άδειες από το κράτος, θα πρέπει, εκτιμά ο κ. Στραχίνης, να κρατήσει τα αιχμάλωτα φίδια σε κατάλληλες εγκαταστάσεις για να αναπαράγονται και να δίνουν όλο και περισσότερους γόνους.

Όμως, τα άγρια φίδια, όταν περιορίζονται σε τεχνητά περιβάλλοντα, κυριεύονται από το στρες της αιχμαλωσίας σε τέτοιο βαθμό ώστε να παρουσιάζουν ασθένειες, άρνηση τροφής και θνησιμότητα σε μεγάλα ποσοστά, πόσω μάλλον διάθεση για αναπαραγωγή.

"Συμπερασματικά, ένα τέτοιο εγχείρημα θα οδηγούσε σε λιγότερους απογόνους απ' ό,τι στην περίπτωση που τα φίδια αφήνονταν στο φυσικό τους περιβάλλον και αναπαράγονταν φυσικά" τονίζει.

Ας υποθέσουμε πάλι, ότι όλα τα εμπόδια έχουν ξεπεραστεί και εν τέλει, αυτή η ομάδα ανθρώπων, έχει αποκτήσει έναν σημαντικό αριθμό φιδιών από ελεγχόμενες αναπαραγωγές και αποφασίζει τελικά να τα απελευθερώσει.



Νερόφιδο


"Το γεγονός που αναιρεί και αυτήν την υπόθεση - εξηγεί στο άρθρο του ο κ. Στραχίνης - είναι ότι και πάλι, η μαζική απελευθέρωση ζώων σε μία περιοχή, και ειδικά ειδών που δεν απαντούν σε αυτήν, είναι πράξη αντι-οικολογική, αφού διαταράσσει την ευαίσθητη ισορροπία του οικοσυστήματος. Συγχρόνως, αν σε μία περιοχή ο αριθμός των φιδιών είναι μικρός, που σημαίνει ότι οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές γι' αυτά (μειωμένη τροφή, ελάχιστες κρυψώνες κτλ), μπορεί να φανταστεί κανείς πόσο δυσχερέστερες θα γίνουν όταν τις μοιραστούν με περισσότερα φίδια".

Ο κ. Στραχίνης διαπιστώνει ότι ακόμα και οι άνθρωποι της ελληνικής υπαίθρου υιοθετούν την άποψη περί "οικολόγων που αμολούν φίδια", δεν γνωρίζουν τα είδη των ερπετών και έχουν μεγάλο μένος απέναντι στα φίδια.

"Κάνουμε κατά καιρούς ενημερωτικά σεμινάρια σε σώματα ασφαλείας και σε φορείς διαχείρισης αλλά, ίσως, θα έπρεπε να γίνονται και σε αγρότες" επισημαίνει.



Οχιά

"Άλλωστε", συμπληρώνει, "οι συνθήκες ενός οικότοπου (διαθέσιμοι πόροι, ανταγωνιστές, θηρευτές, κλιματικές συνθήκες, κρυψώνες κτλ) είναι αυτές που καθορίζουν τα μεγέθη των πληθυσμών των διάφορων ειδών και έτσι, όσες απελευθερώσεις και να γίνονται, οι αριθμοί ισορροπούν και πάλι στους αρχικούς πολύ σύντομα".

"Επίσης, τα ζώα εκτροφής, επειδή δεν υφίστανται φυσική επιλογή, εκφυλίζονται και μεταφέρουν μεταλλάξεις κληρονομικά στους απογόνους τους γι΄αυτό, αν αναμειχθούν με άγριους πληθυσμούς, τους υποβαθμίζουν γενετικά. Αυτό ονομάζεται και 'γενετική μόλυνση' και έχει ως αποτέλεσμα μεγαλύτερη θνησιμότητα στον πληθυσμό που αναμείχθηκε, οπότε οδηγεί σε ακόμα μικρότερους αριθμούς, ίσως και από τους αρχικούς" καταλήγει το μέλος της Ελληνικής Ερπετολογικής Εταιρίας, σε μια προσπάθεια να διαρραγεί ο στέρεος μύθος των φιδιών που απελευθερώνονται στα δάση...



Σαΐτα


Πηγή: ΑΜΠΕ

*Τις συνημμένες φωτογραφίες παραχώρησε στο ΑΠΕ - ΜΠΕ ο Ηλίας Στραχίνης



Σπιτόφιδο








Συμπτώματα και Πρώτες Βοήθειες


Συμπτώματα
Τα πρώτα συμπτώματα μετά από ένα δηλητηριώδες δάγκωμα είναι πόνος και οίδημα στο σημείο της έγχυσης, εντός λίγων λεπτών. Στην συνέχεια και όσο ο χρόνος περνάει χωρίς τις πρώτες βοήθειες, το οίδημα αυξάνεται και εξαπλώνεται και στο υπόλοιπο δαγκωμένο μέλος, ενώ μέσα σε λίγες ώρες ενδέχεται να υπάρξουν και άλλα συμπτώματα (βλέπε άρθρο «Δηλητηριώδη δήγματα φιδιών» - περιοδικό “Ιατρικά Χρονικά” / ΠΡΟΣΟΧΗ: πολλά από τα συμπτώματα που αναφέρονται στο τεύχος είναι αποτέλεσμα πανικού ή/και λαθών κατά τις πρώτες βοήθειες και όχι επίδρασης του δηλητηρίου - διαβάστε προσεκτικά).


Πρώτες Βοήθειες
Αμέσως μετά από ένα δηλητηριώδες δάγκωμα οι κινήσεις που πρέπει να κάνετε ή να μην κάνετε, είναι λίγες αλλά ουσιαστικές.

Μην πανικοβάλλεστε, (πολύ σημαντικό). Ο πανικός χειροτερεύει την κατάσταση. Με τα σημερινά μέσα έχετε όλο το χρόνο μπροστά σας να επισκεφτείτε ένα νοσοκομείο, όπου κι αν βρίσκεστε στην χώρα, μέσα στις επόμενες ώρες, με ασφάλεια και χωρίς ρίσκο.

Αφαιρέστε όποιο αντικείμενο ή ύφασμα θα μπορούσε να σφίξει το μέλος όσο αυτό πρήζεται (π.χ. δαχτυλίδια, ρολόι, βραχιόλια, κτλ).

Κρατήστε το θύμα ακίνητο εάν δεν είναι απαραίτητη η μετακίνησή του. Κρατήστε το δαγκωμένο μέλος όσο το δυνατόν πιο ακίνητο. Με την ακινησία του δαγκωμένου μέλους καθυστερούμε την εξέλιξη των συμπτωμάτων.

Μην κόβετε ή σκίζετε το δέρμα για να ρουφήξετε το δηλητήριο. Όχι μόνο δεν ωφελεί σε τίποτα, αντιθέτως μάλιστα, το τραύμα και το σοκ που προκαλείται από την πράξη επιδεινώνουν την κατάσταση και τα συμπτώματα.

Μην προσπαθείτε να ρουφήξετε το δηλητήριο με το στόμα.


Μην δένετε το δαγκωμένο μέλος. Είναι πολύ σημαντικό να μην εμποδιστεί η κυκλοφορία του αίματος. Υπάρχει μεγάλος κίνδυνος δημιουργίας θρόμβων και νέκρωσης του άκρου. Το δηλητήριο εξαπλώνεται κυρίως μέσω της λέμφου, συνεπώς μία σφιχτή περίδεση που θα σταματούσε την κυκλοφορία του αίματος είναι ανώφελη και επικίνδυνη. Αντιθέτως, μπορείτε να τυλίξετε το δαγκωμένο μέλος με κοινό, ελαστικό επίδεσμο από την πληγή έως την βάση του άκρου, τόσο λίγο σφιχτά όσο σε περίπτωση διαστρέμματος (να διατηρείται ο σφιγμός στην άκρη του μέλους). Αυτό μπορεί να καθυστερήσει την εξέλιξη των συμπτωμάτων, κάτι που ίσως βοηθούσε σε ενδεχόμενη πολύωρη μεταφορά του ασθενή σε νοσοκομείο. Ο επίδεσμος θα πρέπει να λύνεται και να δένεται αναλόγως κάθε 15-25 λεπτά, διότι το μέλος πρήζεται και η περίδεση σφίγγει περισσότερο. Παρ’όλα αυτά, μία τέτοια περίδεση δεν είναι και απαραίτητη.

Μην τοποθετείτε αντισηπτικά και άλλες ουσίες στο τραύμα.

Μην τοποθετείτε πάγο στην περιοχή του τραύματος.

Μην δίνετε αλκοόλ στον ασθενή.

Μην χορηγείτε παυσίπονα ή άλλα φάρμακα.

Μεταφέρετε τον ασθενή σε κοντινό νοσοκομείο με ψυχραιμία και ασφάλεια, αφού πρώτα έχετε ειδοποιήσει.

Μπορείτε να έχετε στο "κιτ πρώτων βοηθειών" σας αντιισταμινικά και κορτιζόνη για να τα χορηγήσετε στον ασθενή, σε περίπτωση που εμφανιστούν έντονα σημάδια αλλεργίας, εφόσον πάρετε έγκριση και οδηγίες από το Κέντρο Πρώτων Βοηθειών. Απευθυνθείτε στον γιατρό σας για τον τύπο και τις δοσολογίες που αντιστοιχούν στον καθένα.

Η χρήση αντιοφικού ορού δεν συνιστάται καθώς μπορεί να αποβεί επικίνδυνη (αλλεργικό σοκ). Μόνο οι ειδικοί γιατροί μπορούν να κρίνουν και να αποφασίσουν για την χρήση του ορού, η οποία γίνεται πλέον μόνο σε κρίσιμες περιπτώσεις και γενικώς αποφεύγεται. Συνήθως ακολουθείται αγωγή με χορήγηση αντιβιοτικών και προαιρετικά αδρεναλίνης, κάτι που μόνο οι γιατροί μπορούν να κρίνουν, επίσης. Τα συμπτώματα υποχωρούν μετά την κατάλληλη ιατρική αγωγή.

Δευτέρα 27 Μαΐου 2013

ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ ΑΠΟ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ΜΕ ΠΑΛΙΟΥΡΙ... ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΠΕΛΛΑΣ-ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΕΛΛΑΣ






















Ο ΜογλενίτσαςΑλμωπαίος ή Άνω Λουδίας) ο οποίος πηγάζει από την Τζένα και στον οποίο γίνεται ράφτινγκ και καγιάκ.!!!

(Φαράγγι Μογλενίτσα(Σιδηρές πύλες)-Δεμίρ Καπού).

 Η περιοχή βρίσκεται στον 40o 50' Β, 22o 10' Α με έκταση περίπου 6.000 εκτάρια. Ξεκινά απο το χωριό Αλωρος προς το χωριό Αψαλος και κατευθύνεται προς το χωριό Προφήτης Ηλίας. Πρόκειται για ένα φαράγγι που έχει δημιουργήσει ο ποταμός Μογλενίτσας.
 Η περιοχή είναι μη προστατευόμενη.

 Πρόκειται για δύο φαράγγια που περιβάλλονται από βοσκοτόπια με θάμνους Παλιουριών (Paliurus spina-cristi) και Πλατάνια (Platanus orientalis). Ο Ποταμός Μογλενίτσας ρέει ορμητικά καθ'όλη την διάρκεια του έτους. Οι κύριες ανθρώπινες δραστηριότητες είναι η γεωργία, η κτηνοτροφία και το κυνήγι.

 Σημαντική περιοχή για τα αρπακτικά όπως ο Ασπροπάρης Neophron percnopterus (2 ζεύγη), ο Φιδαετός Circaetus gallicus και ο Πετρίτης Falco peregrinus. Αλλα αναπαραγόμενα είδη είναι η Χαλκοκουρούνα Coracias garrulus, η Λιοστριτσίδα Hippolais olivetorum και ο Γαϊδουροκεφαλάς Lanius minor

Στην περιοχή διοργανώνονται ήπιες μορφές τουρισμού στον ποταμό όπως Rafting & Kayak που τους χειμερινούς μήνες χαρακτηρίζεται με επίπεδο δυσκολίας 2-3

τρέμε Βοϊδομάτη!!!

Ναι , όλα αυτά στον νομό Πέλλας... εδώ , εδώ, εδώ,  εδώ









Παρασκευή 24 Μαΐου 2013

Οικονομική ενίσχυση για την αγορά και εγκατάσταση ηλεκτροφόρων περιφράξεων για προστασία από αρκούδες

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ 24/05/2013
Δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως η ΚΥΑ επιδότησης της αγοράς και εγκατάστασης ηλεκτροφόρας περίφραξης στο πλαίσιο της Δράσης 1.1 του Μέτρου 216 «Στήριξη για μη παραγωγικές επενδύσεις του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης 2007-2013».

Η συγκεκριμένη δράση για την οποία η ΚΑΛΛΙΣΤΩ μαζί με άλλες περιβαλλοντικές οργανώσεις έχει πιέσει εδώ και δεκαετίες για την εφαρμογή της, θα συντελέσει σημαντικά στην άμβλυνση του προβλήματος συνύπαρξης της μελισσοκομικής και κτηνοτροφικής δραστηριότητας με την αρκούδα στο ίδιο περιβάλλον.

Οι περιοχές παρέμβασης της δράσης είναι μόνο εκείνες που αποτελούν περιοχές παρουσίας της αρκούδας, ενώ φορείς υλοποίησης ορίζονται οι οικείες Διευθύνσεις Αγροτικής Οικονομίας και Κτηνιατρικής των Περιφερειακών Ενοτήτων.
Η ενίσχυση (το ύψος της οποίας μπορεί να φτάσει το 80% ανά μελισσοκομική ή κτηνοτροφική μονάδα) θα δοθεί απολογιστικά, με μορφή επιδότησης κεφαλαίου.

Το μέγιστο κόστος αγοράς και εγκατάστασης της ηλεκτροφόρου περίφραξης ανέρχεται σε 2.200 ευρώ το μισό στρέμμα, ενώ για μελισσοκομικές εκμεταλλεύσεις με λιγότερες από 100 κυψέλες η επιδότηση μειώνεται αναλογικά (δείτε στη σημείωση τα κριτήρια ένταξης των δικαιούχων).
Η ΚΑΛΛΙΣΤΩ εκφράζει την ικανοποίησή της σε σχέση με την εξέλιξη αυτή η οποία έρχεται ως αποτέλεσμα παρεμβάσεων και προσπαθειών χρόνων. Οι πιέσεις της ΚΑΛΛΙΣΤΩΣ σε συνδυασμό με την πίεση που ασκήθηκε μέσω του έργου LIFE ΑΡΚΤΟΣ/ΚΑΣΤΟΡΙΑ και άλλων έργων LIFE στα οποία μετείχε η ΚΑΛΛΙΣΤΩ ως εταίρος, θεωρούμε ότι συνέβαλαν σημαντικά σε αυτή την εξέλιξη, ενώ στην ίδια κατεύθυνση λειτούργησε και η πίεση που ασκήθηκε από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή/Γενική Διεύθυνση Περιβάλλοντος, όταν μετά από πρόσκληση της ΚΑΛΛΙΣΤΩΣ για παρέμβασή της σε συγκεκριμένα θέματα που απασχολούν τη διατήρηση της αρκούδας στην Ελλάδα, ο κ. Φώτης Παπούλιας (εκπρόσωπος της ΕΕ) συναντήθηκε με τη Διαχειριστική Αρχή του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης στην Αθήνα, το Μάιο του 2012.

Στη συνάντηση η οποία έγινε παρουσία εκπροσώπων και των περιβαλλοντικών οργανώσεων, συζητήθηκε η πορεία υλοποίησης μέτρων και δράσεων του Προγράμματος Αγροτικής Ανάπτυξης και εξασφαλίστηκαν οι απαραίτητες δεσμεύσεις σχετικά με την ενεργοποίηση του συγκεκριμένου μέτρου. Οι δεσμεύσεις έγιναν πράξη και αυτή τη στιγμή είμαστε σε αναμονή προκήρυξης της σχετικής πρόσκλησης.

Σύμφωνα με τις μέχρι σήμερα πληροφορίες, οι παραγωγοί που πληρούν τα κριτήρια θα ξεκινήσουν να έχουν τη δυνατότητα να υποβάλλουν αίτηση για επιδότηση μέσα στον Ιούνιο.
Ωστόσο, η ΚΑΛΛΙΣΤΩ οφείλει να επισημάνει ότι στην Δράση δεν περιλήφθηκαν τελικά ως δικαιούχοι και αγρότες που διατηρούν οπορωφόρα δέντρα και άλλες καλλιέργειες (π.χ. καλαμπόκι), που μπορεί να πάθουν και αυτοί ζημιές από αρκούδες. Στη σχετική διαβούλευση, η ΚΑΛΛΙΣΤΩ είχε τεκμηριώσει τους λόγους που επιβάλλουν να συμπεριληφθούν και άλλες κατηγορίες παραγωγών ως δικαιούχοι της επιδότησης.
Τέλος, η ΚΑΛΛΙΣΤΩ με αίτημα που έχει απευθύνει στο ΥΠΕΚΑ από το 2011, ζητά την επιχορήγηση Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης, Φορέων Διαχείρισης Προστατευόμενων Περιοχών και Περιβαλλοντικών Οργανώσεων, για την προμήθεια και εγκατάσταση Ηλεκτροφόρων Περιφράξεων (Η/Π) σε κήπους και αυλές κατοικιών, αποθηκών ή κτιρίων άλλης χρήσης που βρίσκονται σε περιοχές παρουσίας της αρκούδας. Η ΚΑΛΛΙΣΤΩ, έχει επισημάνει ότι η εφαρμογή του Μέτρου επιδότησης της αγοράς και εγκατάστασης ηλεκτροφόρας περίφραξης αφορά αποκλειστικά σε ενεργούς αγρότες, συστηματικούς μελισσοκόμους και κτηνοτρόφους, αποκλείοντας έτσι κατοίκους περιοχών που αντιμετωπίζουν προβλήματα συνύπαρξης με την αρκούδα (προσεγγίσεις σε κατοικημένες περιοχές, αυλές σπιτιών κτλ), προτείνοντας τη χρηματοδότησή των ηλεκτροφόρων περιφράξεων για αυτήν την κατηγορία του πληθυσμού μέσω άλλου χρηματοδοτικού μέσου, που θα έχει κυρίως περιβαλλοντικούς στόχους (είτε μέσω του Πράσινου Ταμείου, είτε μέσω του ΕΠΠΕΡΑΑ, Περιφερειακών Επιχειρησιακών Προγραμμάτων – ΠΕΠ ή άλλων μέσων).
ΣΗΜΕΙΩΣΗ
Σύμφωνα με την ΚΥΑ που υπογράφηκε τα κριτήρια ένταξης διακρίνονται σε κριτήρια επιλεξιμότητας και κριτήρια επιλογής:
    Κριτήρια επιλεξιμότητας (Οι υποψήφιοι πρέπει να πληρούν τα παρακάτω κριτήρια)
  • Οι αγρότες οι οποίοι είναι εγγεγραμμένοι στο Μητρώο Αγροτών και Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων
  • Οι εκμεταλλεύσεις τους (μελισσοσμήνη, αιγοπρόβατα και πομνιοστάσια) κατέχονται νόμιμα και είναι δηλωμένα στην πλέον πρόσφατη Αίτηση Ενιαίας Ενίσχυσης
  • Τα μελισσοσμήνη βρίσκονται ή μετακινούνται εντός των περιοχών παρέμβασης της δράσης. Κριτήρια επιλογής: Όσοι πληρούν τα παραπάνω κριτήρια θα αξιολογηθούν σύμφωνα με τη βαθμολογία που συγκεντρώνουν βάσει των κριτηρίων επιλογής.
  • Έδρα της εκμετάλλευσης εντός των οικοτόπων της αρκούδας
  • Επαγγελματίας αγρότης
  • Αριθμός κυψελών
  • Αριθμός αιγοπροβάτων
  • Δικαιούχος γεωργοπεριβαλλοντικής δράσης
Οι δικαιούχοι με τη μεγαλύτερη βαθμολογία θα επιλεγούν κατά προτεραιότητα. Για περισσότερες πληροφορίες:
Ηλιάνα Μπουσιάκη/ Υπεύθυνη Τύπου και Επικοινωνίας «Καλλιστώ» 2310252530 και 6972-694147
Σπύρος Ψαρούδας/ Διευθυντής «Καλλιστώ», 6999-915200

“Το ελληνικό ευρω-δίλημμα: Διαχείριση της αυταπάτης ή κόψιμο του γόρδιου δεσμού;”

Άρθρο του πρώην υπουργού Οικονομικών

http://www.apapadopoulos.gr/

Ο Αλέκος Παπαδόπουλος
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος   (Φωτογραφία:  Eurokinissi )



“Το ελληνικό ευρω-δίλημμα: Διαχείριση της αυταπάτης ή κόψιμο του γόρδιου δεσμού;”

   Το συμφέρον της Ελλάδας είναι να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Ταυτόχρονα, είναι πεποίθησή μου ότι το πρόγραμμα οικονομικής και λειτουργικής ανάταξης, που συγκρότησε και επέβαλε ο τριμερής Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος, σε συνδυασμό με την απουσία εθνικής αυτενέργειας, την οδηγεί, παρά τα κύματα εισαγόμενης και εδωδίμως καλλιεργούμενης εσχάτως αισιοδοξίας, σε “πλήρες τέλμα” εντός της επόμενης τριετίας. Παρά την σημερινή ρητορική του διεθνούς παράγοντα ότι η Ελλάδα δεν θα εκδιωχθεί από την Ευρωζώνη, εκτιμώ ότι αυτή τη στιγμή οι πιθανότητες να αχθεί μόνη της εκτός αυτής είναι πολύ μεγαλύτερες από την παραμονή της. Η συνεχιζόμενη εγγενής αδυναμία της να κατανοήσει το βάθος του προβλήματός της και να προσαρμοστεί στις σημερινές αλλά και στις μέλλουσες οικονομικές συνθήκες ανταγωνισμού που θα επικρατήσουν στην Ευρώπη και όχι μόνο θέτουν εξαρχής το όλο θέμα της παραμονής της στην Ευρωζώνη.
Το «τέλος» του μνημονίου;
   Η συμφωνία του 2010, όπως τροποποιήθηκε μεταγενέστερα, ανάμεσα στη χώρα μας και στο Τριμερές Σχήμα για την χρηματοπιστωτική διάσωσή της, καθώς και τα κάθε μορφής μέτρα που περιελάμβανε - και ανεξάρτητα από τις όψιμες θεωρίες και άλλοθι, που εν τω μεταξύ αναπτύχθηκαν, περί “λάθους υπολογισμού του δημοσιονομικού πολλαπλασιαστή” - ήταν απολύτως αναγκαία και επιβεβλημένη για τη διατήρησή της στο Ευρώ και την απαλλαγή της από παραμορφώσεις και δυσλειτουργίες, οι οποίες την οδήγησαν σε κατάσταση “χρεοστασίου”.
   Παρά τα κάποια θετικά και εξυγιαντικά αποτελέσματα από την εφαρμογή αυτής της συμφωνίας (μνημόνιο), τα οποία δεν μπορεί να αρνηθεί κανείς λογικός άνθρωπος, το πρόγραμμα αυτό, εκτός από τις ιδεοληψίες του και τα προβλήματα που δημιούργησε κυρίως στα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, έπαυσε να οικοδομεί ουσιαστικές προϋποθέσεις δημιουργίας νέων διατηρήσιμων οικονομικών συνθηκών. Είναι πλέον ανεπαρκές, ατελές και εμβαλωματικό. Εξελίσσεται τελικά σαν λογιστικό μοντέλο πάνω σε μια αποξηραμένη παραγωγική βάση και σε μια καχεκτική οικονομία. Μια οικονομία που πριν την κατάρρευσή της ήταν απλώς “μεγενθυμένη” από δάνεια κεφάλαια και περιορισμένα “ανεπτυγμένη”, αφού την αποβιομηχανοποίηση του ’70 και του ’80 ακολούθησε η αποβιοτεχνοποίηση κυρίως των τελευταίων χρόνων της κρίσης. Ήταν ήδη, ούτως ή άλλως, μια μικρομεσαία οικονομία που επέζησε κυρίως χάριν της φοροδιαφυγής.
Η ενσκήψασα «αισιοδοξία» - Ζητήματα Εθνικής Αξιοπρέπειας
   Που όμως οφείλεται παρ’ όλα αυτά η ξαφνική επέλαση του κλίματος δοξαστικής αισιοδοξίας, και μάλιστα όταν επικρατούν συνθήκες συνεχούς περιορισμού της οικονομικής δραστηριότητας και παρατεταμένου οικονομικού παγετώνα; Νομίζω καταρχάς ότι σε κάποιους προέκυψε η ανάγκη ενός ακόμα “ιαματικού ψεύδους”, το οποίο δεν αφορά στις υποθέσεις της χώρας, αλλά στις εφήμερες εντυπώσεις μιας αμήχανης και εξαντλημένης πλέον διαχείρισης της κρίσης. Αυτό όμως κάνει μια μεγαλύτερη ζημιά. Καλλιεργεί ψευδαισθήσεις και υπονομεύει την επίπονη, αλλά άκρως αναγκαία, διαδικασία που οδηγεί στην βαθειά κατανόηση του προβλήματος και της πραγματικής κατάστασης, ώστε να δημιουργηθούν ουσιαστικές προϋποθέσεις εξόδου από την κρίση.
   Παιχνιδίζει ο οπτιμισμός με το αίσθημα του ατομικού κινδύνου και της ατομικής ελπίδας. Δεν αφήνει να αναπτυχθεί στην ελληνική κοινωνία η αίσθηση του συλλογικού κινδύνου, ώστε να ληφθούν στέρεες εθνικού χαρακτήρα αποφάσεις και όχι ν'αναπτυχθούν λογικές ατομικής αυτοπροστασίας από τις συνέπειες της κρίσης. Η ελπίδα και η αισιοδοξία δομούνται, δεν διακηρύσσονται.
   Όσοι λοιπόν επιμένουν να υποδύονται τους "αισιόδοξους", μοχλεύοντας επικοινωνιακά σε κάποια πράγματι θετικά αποτελέσματα που προκύπτουν από την εφαρμογή του μνημονίου, ή όσοι άλλοι θέλουν να πιστεύουν γενικώς στην τελική διάσωση της χώρας, οφείλουν να γνωρίζουν ότι η "αισιοδοξία" τους αυτή, αλλά και η "απαισιοδοξία", μπορεί να είναι μια σεβαστή ατομική τους επιλογή, αλλά στην πολιτική δεν έχει καμιά αξία ούτε σαν ατομικό γνώρισμα, ούτε σαν μεταφυσικό φαινόμενο πίστης, ούτε σαν ειδύλλιο.
   Στην πολιτική υπάρχει μόνο η "δύσκολη αισιοδοξία" που οικοδομείται μόνο με σκληρή συλλογική προσπάθεια, με σχέδιο και θυσίες, με ρεαλισμό, ορθολογισμό και με κοινωνική δικαιοσύνη.
   Στο επίπεδο της τρέχουσας πολιτικής είναι βέβαιο ότι η ιστορία θα αναγνωρίσει τις προσπάθειες της σημερινής κυβέρνησης να παραμείνει η χώρα στην Ευρωζώνη, εφαρμόζοντας αποφασιστικά τα επιβληθέντα οικονομικά και θεσμικά μέτρα του μνημονίου. Όπως επίσης πρέπει να της καταλογιστεί στα αρνητικά της το γεγονός ότι δεν ανέλαβε μέχρι σήμερα καμιά σημαντική πρωτοβουλία που να έχει τη δική της σφραγίδα σε κανένα σημαντικό πεδίο.
   Για να αρχίσει η απομείωση του χρέους απαιτούνται πρωτογενή πλεονάσματα σταθερά τουλάχιστον για μία επταετία σε ποσοστό πάνω από 5% του ΑΕΠ καθώς και υψηλούς ρυθμούς πραγματικής ανάπτυξης. Είναι τουλάχιστον άκομψο και πρωτοφανές να προβάλλεται ως η νέα “Μεγάλη Ιδέα του Έθνους” η επίτευξη κάποιου ελάχιστου πρωτογενούς πλεονάσματος, με τους γνωστούς τρόπους, και μάλιστα για ένα τρίμηνο! Αυτό είναι μια ακόμη ένδειξη μειωμένων φιλοδοξιών και προσδοκιών.
   Θα ήταν  χρήσιμο να υπενθυμίσω ότι την περίοδο 1994-1996, σε συνθήκες βαθειάς κρίσης χρέους και μηδενικής ανάπτυξης, χωρίς περικοπές μισθών, συντάξεων και κοινωνικών επιδομάτων, αλλά κυρίως με την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, επετεύχθη για πρώτη φορά πρωτογενές πλεόνασμα 4,2%, 3% και 4% του ΑΕΠ αντίστοιχα. Η επιτυχία αυτή δεν προβλήθηκε συνειδητά, ούτε η τότε κυβέρνηση πανηγύρισε, έχοντας επίγνωση ότι αυτό δεν ήταν «λεία» προς διανομή από τον τότε λαϊκισμό, αλλά προοριζόταν αποκλειστικά για τη μείωση και του τότε υπέρογκου χρέους. Τα πρωτογενή πλεονάσματα διατηρήθηκαν μέχρι το 2001.
   Στη χώρα επίσης επικρατούν συγχύσεις από τη συνεχή αντιφατικότητα και την πολλαπλότητα των διαβρωτικών μηνυμάτων του παραπλανητικού λαϊκισμού. Αναπτύσσονται επικίνδυνες και ανεύθυνες απόψεις, όπως εκείνες των κομμάτων της αντιπολίτευσης, ότι η σωτηρία της χώρας "περνά" δήθεν μέσα από μία απλή κατάργηση του "αντιλαϊκού μνημονίου", κάτι που όμως θα μας οδηγούσε σε περαιτέρω ακραία επιδείνωση της σημερινής κατάστασης. Οι απόψεις αυτές είναι το ίδιο καταστροφικές και επικίνδυνες με εκείνες που καλλιεργούν στο λαό την "αισιόδοξη παραμυθία" ότι δήθεν η κρίση είναι πλέον πίσω μας και σύντομα θα επανέλθουμε στην “προ αυτής κατάσταση”. Αυτό είναι το νέο ψεύδος της περιόδου.
   Είναι ταυτόχρονα επίσης αναξιοπρεπές για κάθε λαό να εναποθέτει μοιρολατρικά την τύχη των επόμενων γενεών του στα εκλογικά αποτελέσματα άλλων χωρών (πχ. Γαλλία, Γερμανία). Είναι εθνική δειλία και έλλειψη εθνικής ζωτικότητας να μην παράγει μια χώρα τα δικά της γεγονότα (πολιτικά, οικονομικά, θεσμικά, κλπ) και να αφήνεται στις διαθέσεις τρίτων που δυστυχώς πολλές φορές συνοδεύονται και από μη δημοσιοποιημένα προσβλητικά σχόλια του τύπου «άσε να τελειώσουν οι εκλογές και θα δούμε τι θα κάνουμε με δαύτους». Είναι επίσης εξίσου αναξιοπρεπές να πανηγυρίζουμε με τα πλαστά πιστοποιητικά που μας χορηγεί απλόχερα την περίοδο αυτή ο Διεθνής Παράγων περί δήθεν “βιωσιμότητας” της ελληνικής οικονομίας και του δημόσιου χρέους. Είναι προφανές ότι λόγω της άγνωστης ακόμη κατάληξης της ευρωπαϊκής κρίσης δεν επιθυμούν, εταίροι και μη, η Ελλάδα να λειτουργήσει αυτή την περίοδο ως η ανεξέλεγκτη “παράφρων μεταβλητή” του Ευρωσυστήματος.
   Πολλές χώρες βρέθηκαν στην ανάγκη καταφυγής σε διεθνή αρωγή. Οι διαφορετικοί χειρισμοί ήταν ανάλογοι με την ποιότητα και την βαρύτητα των αποφάσεων των χωρών αυτών να διαπραγματευτούν σωστά, να εφαρμόσουν τις συμφωνίες αποτελεσματικά και να εξέλθουν σύντομα από την κρίση. Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα δύο (2) χωρών, οι οποίες υπέγραψαν “μνημόνια”, αλλά πολύ σύντομα αποφάσισαν να κινηθούν και πέραν αυτών έως ότου διασφαλίσουν μια παραγωγική, ανταγωνιστική και διατηρήσιμη οικονομία. Ανασυγκρότησαν την οικονομία τους πάνω σε δικό τους σχέδιο οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής ανάπτυξης, που οι ίδιοι κατέστρωσαν και υπεράσπισαν ως κοινωνίες που τις διακρίνει η ζωτικότητα και η ευθύνη.
   Οι αναδυόμενες πλέον ως σημαντικές οικονομικές υπερδυνάμεις της Βραζιλίας και της Τουρκίας αυτό τον δρόμο ακολούθησαν. Τα θαυμαστά αποτελέσματα που πέτυχαν οι χώρες αυτές μέσα σε λίγα χρόνια δεν ήταν έργο μόνο κάποιων πεφωτισμένων προσώπων. Προικισμένοι άνθρωποι προέκυψαν, αλλά δεν θα έφταναν από μόνοι τους, όπως πολλοί ίσως να πιστεύουν. Η ταχύτατη, στέρεη και διατηρήσιμη συνολική ανάπτυξη των χωρών αυτών, βεβαίως με τις ιδιαιτερότητές τους, είναι αποτέλεσμα της απελευθέρωσης μεγάλων κοινωνικών δυνάμεων. Δεν αρκέστηκαν οι κοινωνίες τους μόνο στις υπερσυντηρητικές και εν πολλοίς διαβρωμένες και βολεμένες ηγέτιδες τάξεις τους. Συνειδητοποίησαν και οι δύο λαοί ότι έχουν συλλογική ευθύνη στη διαμόρφωση του μέλλοντός τους και διαισθάνθηκαν ότι έχουν χρέος να υποστηρίξουν το αντικειμενικό συμφέρον της χώρας τους.
Οι «ηγέτιδες» τάξεις της χώρας μας
   Κάθε κοινωνία συνήθως, σε περιόδους κρίσης, καθοδηγείται από ένα κυρίαρχο πνεύμα, που είναι η συνισταμένη της συλλογικής αντίληψης και του τρόπου με τον οποίο “κοιτάει τον εαυτό της” και χαράζει την προοπτική της. Στη χώρα μας έχει εγκατασταθεί το πνεύμα “του ακαταμάχητου λαϊκισμού”, που σε συνδυασμό με την καλλιέργεια του “ατομισμού” και ενός εγκαθιδρυμένου καταναλωτισμού, την έφερε, και δυστυχώς φοβάμαι ότι θα τη διατηρήσει για πολλά χρόνια ακόμη, σε καθεστώς “Διεθνούς Ζητείας”. Να εκλιπαρεί δηλαδή η χώρα νέες περικοπές χρέους, νέες παρατάσεις αποπληρωμής του καθώς και νέα δάνεια. Και όλα αυτά να προβάλλονται ως οι νέες μέλλουσες “επιτυχίες” της χώρας. Αλλοίμονο! Υπεύθυνες γι’ αυτό είναι όλες ανεξαιρέτως οι σημερινές ηγέτιδες τάξεις της χώρας και κατά σειρά ευθύνης:
(α) Η πολιτική ελίτ, από όπου προέρχομαι - και με τις δικές μου ευθύνες να με βαρύνουν - κυριαρχείται από το πνεύμα του βαθέως λαϊκισμού, το οποίο διαπερνά ολόκληρο το πολιτικό φάσμα. Γι’ αυτό ο πολιτικός αγώνας στην Ελλάδα διεξάγεται ανάμεσα στις διάφορες αποχρώσεις του λαϊκισμού και μάλιστα με αρκετή δόση οπορτουνισμού ανάλογα με τις επικρατούσες συνθήκες. Δυστυχώς δεν διακρίνεις πλέον, όπως άλλοτε, πτυχές είτε πεφωτισμένης Αριστεράς (αυτή χάθηκε με το θάνατο του Γληνού), είτε πεφωτισμένης Δεξιάς, είτε του αστικού Κέντρου. Εξαιρέσεις υπήρχαν και υπάρχουν, αλλά ήταν και εξακολουθούν να είναι αποδυναμωμένες και ως εκ τούτου "αργούσες". Ο λαϊκισμός στη χώρα μας δεν λειτουργεί απλά και μόνο σαν δημαγωγικό εμπόριο ελπίδων προς τις ασθενέστερες τάξεις και τους «κυνηγούς» της εύκολης ευμάρειας. Δυστυχώς, κατέληξε με την πάροδο του χρόνου σε πολιτισμικό μόρφωμα που λειτουργεί σαν φιλοσοφία, νοοτροπία, αντίληψη ζωής, με συγκεκριμένες πρακτικές και συμπεριφορές, οι οποίες τελικά αποθεσμοποίησαν και διέλυσαν τη χώρα.
(β) Η οικονομική ελίτ, που συγκροτήθηκε μεταπολεμικά, πορεύτηκε αλληλοεξαρτώμενη με τις άλλες ηγέτιδες τάξεις και κυρίως με την πολιτική. Λειτούργησε χωρίς ανεπτυγμένη συνείδηση εθνικής ευθύνης, εκτός από κάποιες και εδώ εξαιρέσεις. Ιθύνουσα Εθνική Αστική Τάξη δεν θέλησαν να γίνουν ποτέ, υποδύθηκαν μόνο «ρόλους» που δεν πίστεψαν και παρέμειναν απλά ανώτερα εισοδηματικά στρώματα. Δεν ανέλαβαν ποτέ ευθύνες εγγύησης και πρωτοβουλίες υπεράσπισης της χώρας. Ανέχθηκαν, αν δεν υποδαύλισαν, τον λαϊκισμό για τα δικά τους συμφέροντα και συνέβαλαν αποφασιστικά στη θεσμική και οικονομική αποδυνάμωση της χώρας.
(γ) Η πνευματική ελίτ, έπαψε από καιρό να διαδραματίζει ρόλο πνευματικής καθοδήγησης. Δεν απέχει από την αλήθεια το γεγονός ότι η χώρα μας αντλεί ακόμη κυρίως από τα αποθέματα της πνευματικής παραγωγής που ανακόπηκε στα μέσα της δεκαετίας του ’60. Η όαση, και εδώ, των ελάχιστων εξαιρέσεων δεν συνιστά συγκροτημένη καθοδηγούσα πνευματική τάξη. Το γεγονός αυτό εξηγεί μελαγχολικά γιατί η Ελληνική κοινωνία δεν ολοκληρώθηκε πολιτισμικά και εν τέλει γιατί δεν ολοκληρώθηκε ποτέ και θεσμικά.
(δ) Η ακαδημαϊκή ελίτ, βαρύνεται για την κατάσταση στο χώρο της Παιδείας και ιδιαίτερα της Ανώτατης Εκπαίδευσης. Δεν λειτούργησαν ως πρωτοπορία και ασπίδα της Ελληνικής κοινωνίας.
(ε) Τα ίδια περίπου ισχύουν και για τις άλλες κοινωνικές ελίτ, όπως η Εκκλησία, με τον διαχρονικό εθνοφυλετισμό, ο συνδικαλισμός, με τον τυφλό διεκδικητισμό, τα media, με την υιοθέτηση επί σειράν ετών ακραίων συντεχνιακών διεκδικήσεων και με την υπερπροβολή καταναλωτικών προτύπων και πολιτισμικών υποπροϊόντων,  ο αγροτικός συνδικαλισμός, που καλλιέργησε για πολλά χρόνια την αντίληψη του αγρότη – εισοδηματία του Δημοσίου και της ΕΕ, κ.λ.π.
   Το αποκορύφωμα του «θριάμβου» όλων αυτών των ελίτ της χώρας ήταν την περίοδο 2008-2010, κατά την οποία, αντί, ως όφειλαν, να συλλάβουν τα ηχηρά σήματα της επερχόμενης κατάρρευσης της χώρας, προκειμένου να απαιτήσουν να ληφθούν τα ελάχιστα αναγκαία τότε μέτρα, σε σχέση με τα σημερινά, για τη διάσωση της χώρας, επέδειξαν δόλια άγνοια, ιδιοτελή “τύφλωση και κώφευση”.
   Αυτές είναι περίπου οι ηγέτιδες τάξεις που διαθέτει σήμερα η χώρα. Εξακολουθούν να είναι κυρίαρχες και να ορίζουν τις εξελίξεις. Αυτές καλούνται να διατηρήσουν τη χώρα εντός της Ευρωζώνης και ταυτόχρονα να προσελκύσουν επενδύσεις και να αναλάβουν πρωτοβουλίες με τις οποίες θα οικοδομηθεί μια νέα, βιώσιμη παραγωγική οικονομία και όχι μια οικονομία της υπερκατανάλωσης.
Η Ευθύνη και η Σωτηρία “εις ημάς αυτούς”
   Μπορούν οι ηγέτιδες τάξεις της χώρας να σηκώσουν ένα τέτοιο βάρος; Μπορούν να μεταμορφωθούν σε οδηγούς της ελληνικής κοινωνίας, ώστε να παραμείνει η Ελλάδα στο κοινό νόμισμα και να υπηρετήσει το ένα και πραγματικό εθνικό συμφέρον;
   Φοβάμαι ότι η μέχρι σήμερα εμπεδωμένη σ’ αυτές κυρίαρχη κουλτούρα δεν μπορεί να κρατήσει τη χώρα στην Ευρωζώνη. Πρόκειται για μια σκληρή διαπίστωση, αλλά για να διασφαλιστεί Εθνικά αξιοπρεπής συμμετοχή στην Ευρωζώνη απαιτείται να συναντηθούν και να δράσουν και άλλες Κοινωνικές και Πνευματικές Δυνάμεις. Υπάρχουν. Είναι ο κάθε πολίτης αυτής της χώρας που είναι απαλλαγμένος από ιδεολογήματα και είναι προικισμένος με τον ορθολογισμό των πραγμάτων και πιστεύει ότι η χώρα έχει συμφέρον να παραμείνει στην Ευρωζώνη. Δεν υποκύπτει στις "ψυχρές αφαιρέσεις" της πολιτικής, αλλά υιοθετεί το γνήσιο "συναισθηματικό κριτήριο" στις επιλογές του.
   Είναι οι δυνάμεις που κατανοούν την ανάγκη να ληφθούν Αποφάσεις Εθνικών Διαστάσεων. Αποφάσεις μεγάλης υπέρβασης του σημερινού μνημονίου. Δυνάμεις ικανές να απαιτήσουν και να συμβάλουν στο να συγκροτηθεί ένα άλλο νέο, ρεαλιστικό, αυστηρά πειθαρχημένο, χρονοστοχευμένο, θαρραλέο και ριζοσπαστικό σχέδιο εξόδου από την κρίση με τη δημιουργία διατηρήσιμων προϋποθέσεων θεσμικής και οικονομικής ανάπτυξης της χώρας. Να ενσωματώνει βεβαίως όλες τις συμφωνίες που δεσμεύουν τη χώρα, αλλά και να προχωρά πέρα από αυτές. Να περιλαμβάνει καθολικές μεταρρυθμίσεις που θα εξαφανίσουν κάθε μορφή κοινωνικού και κρατικού συντεχνιασμού και κάθε κακόηθες παραθεσμικό μόρφωμα σε όλα τα πεδία, της Διοίκησης, της Οικονομίας, της Παιδείας, των Επενδύσεων, του Κοινωνικού Κράτους, των Συνταγματικών και Πολιτικών Θεσμών κ.λ.π.
   Βασική επιδίωξη θα πρέπει να είναι η ριζική αναθέσμιση της χώρας που θα περιλαμβάνει 3 πυλώνες: α) το πολιτικό σύστημα β) το Κράτος γ) την οικονομία. Συγκεκριμένες και ριζοσπαστικές προτάσεις μου, από κοινού με άλλους, έχουν ήδη δημοσιευθεί πρόσφατα στον Τύπο και είναι ανηρτημένες σε αυτή την ιστοσελίδα. Στο χώρο δε ιδιαίτερα της οικονομίας, κύρια επιδίωξη θα είναι η δημιουργία σταθερών Δημοσιονομικών και Μακροοικονομικών Πεδίων, με την οικοδόμηση νέων μηχανισμών άσκησης και ελέγχου της δημοσιονομικής πολιτικής επί των δαπανών, με αποτελεσματική εφαρμογή της φορολογικής νομοθεσίας σε διευρυμένη φορολογική βάση, όχι μόνο επί των ισχνών πλέον εισοδημάτων (αυτό δεν θα είναι απλώς ακραία αδικία, αλλά θα συνιστούσε και αντιοικονομική πολιτική) αλλά επί του συνόλου του ιδιωτικού πλούτου. Οι νέοι οικονομικοί θεσμοί θα κατατείνουν στην μετατροπή του παρασιτικού οικονομικού μοντέλου σε παραγωγικό, με την οργάνωση και κατεύθυνση των διαθέσιμων ανθρωπίνων και οικονομικών πόρων στη δημιουργία παραγωγικών μονάδων και υγιών θέσεων εργασίας.
   Με το νέο αυτό πρόγραμμα θα προκύψουν και νέα επώδυνα μέτρα. Η κατάργηση π.χ. αθέμιτων προνομίων που ακόμα διατηρούνται θα προκαλούσε εμμέσως μειώσεις εισοδημάτων σε διάφορες κοινωνικές ομάδες.
   Η Ελλάδα πρέπει πρώτα να κερδίσει την εμπιστοσύνη στον εαυτό της, για να διεκδικήσει και την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών προκειμένου να στεριώσει μια νέα υγιή παραγωγική οικονομία. Το πνεύμα του υπερκαταναλωτισμού που κυριάρχησε στη χώρα παραμένει ακόμα και καλλιεργείται δυστυχώς και σήμερα σαν δήθεν “κεκτημένος” τρόπος ζωής και συμπεριφοράς σε μεγάλα τμήματα του πληθυσμού. Πρέπει σύντομα ν’ αντικατασταθεί από την αντίληψη του “λιτού βίου” ως αξιακής επιλογής. Διαφέρει εννοιολογικά και ουσιαστικά από την λιτότητα, που είναι ο κάθε φορά επιλεγόμενος “εχθρός” του δημαγωγικού λαϊκισμού και του πνεύματος του άκρατου καταναλωτισμού.
   Αυτός, κατά την άποψή μου, είναι ο ρεαλιστικός δρόμος ευθύνης για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την παραμονή της στο ευρώ. Όσο όμως και αν θεωρώ ότι αυτή είναι η μόνη ρεαλιστική πρόταση που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα, άλλο τόσο δεν φαίνεται ακόμη ρεαλιστικό να πιστεύει κανείς ότι οι σημερινές κατεστημένες ελίτ της χώρας, διαβρωμένες από αυταρέσκεια και αυτισμό, και με τα χαρακτηριστικά “ποιότητας” που περιγράφηκαν παραπάνω, θα αφυπνίζονταν ξαφνικά και θα συναινούσαν σε ένα αυτόχθον και ολιστικό πρόγραμμα οικονομικής, θεσμικής και λειτουργικής ανασυγκρότησης στη θέση του σημερινού μνημονίου, ώστε η χώρα να παραμείνει στο Ευρώ.
   Για αυτό το λόγο είναι απαραίτητο να συντρέξουν και να κινητοποιηθούν και άλλες υπαρκτές, αλλά σχολάζουσες κοινωνικές και πνευματικές δυνάμεις, προκειμένου να καταστεί η χώρα ικανή να προστατεύσει τα συμφέροντά της σε βάθος χρόνου.
Επίλογος ή εισαγωγή;
   Η Ελλάδα ή θα αποφασίσει τώρα την οριστική διάσωσή της και την αξιοπρεπή παραμονή της στο ευρώ ή θα οδηγηθεί μέσα στην επόμενη τριετία έξω από αυτό. Ο χρόνος όμως που έχει στη διάθεσή της για να το αποφασίσει εξαντλείται. Η «Μεγάλη Απόφαση» πρέπει να ληφθεί στο αμέσως επόμενο διάστημα, χωρίς βραδύτητα, πριν η κατάσταση γίνει μη αναστρέψιμη. Η χώρα δεν μπορεί να “σταφιδιάζει” άπραγη και επί ματαίω μέσα σε αδιέξοδες προοπτικές. Ούτε να “σαπίζει” από την ανημπόρια για εθνικές πρωτοβουλίες. Το δίλημμα είναι βαρύ, οι ευθύνες γιγάντιες και το κόψιμο του γόρδιου δεσμού της απραξίας απαιτεί να διατρέξουν την κοινωνία ισχυρές εσωτερικές δυνάμεις.
   Η ιστορία θα είναι ανελέητη για όσους θα έχουν τελικά την ευθύνη της διολίσθησης της χώρας εκτός ευρώ. Θα είναι όμως περισσότερο ανελέητη με την ολιγωρία και την έλλειψη διορατικότητας εκείνων που θα  την οδηγήσουν σε μια καταστροφική άτακτη έξοδο από την Ευρωζώνη.
   Αν “ο μη γένοιτο” η χώρα οδηγηθεί εκτός ευρώ, ελπίζω οι τότε εκπρόσωποί της να διαθέτουν τις πολιτικές ικανότητες να το αντιληφθούν τουλάχιστον έγκαιρα. Εκείνες τις στιγμές, με ενότητα και νηφαλιότητα, να επιδιώξουν μια λιγότερο καταστροφική λύση από εκείνη της άτακτης φυγής, αλλά όμως καταστροφική και αυτή, προς άρση κάθε παρεξήγησης: να υιοθετήσουν σχεδιασμένες πολιτικές νομισματικής μετάπτωσης. Αυτό, δε, σημαίνει κυρίως συνεννοημένες με τους εταίρους μορφές εγγυήσεων και διευκολύνσεων στο χρηματοπιστωτικό, στο συναλλαγματικό, στο δημοσιονομικό και στο λειτουργικό πεδίο.
   Οι τεχνικές λεπτομέρειες υλοποίησης αυτής της μετάπτωσης δεν αφορούν αυτό το άρθρο. Η αγωνία αυτών των σκέψεων σχετίζεται μόνο με το πώς θα αποφύγουμε, αν μπορούμε, την κατάληξη αυτή. Και πιστεύω ότι με τις προϋποθέσεις που περιγράφω θα μπορούσε να αποφευχθεί το να γίνουμε το «ανάπηρο καθυστέρημα» της Ευρώπης.
Αλέκος Παπαδόπουλος
Αθήνα, 24 / 5 / 2013