Δενδρομολόχα-Αλθαία η φαρμακευτική ένα εξαιρετικο μελισσοκομικό φυτό με πάρα πολλή γύρη!!!

Η λατινική ονομασία της Αλθαίας είναι Althaea officinalis και στη χώρα μας την συναντούμε και με τα ονόματα δενδρομολόχα ή νερομολόχα η αλκέα .

Η ονομασία Malva και Malvaceae προέρχεται από την ελληνική λέξη  μαλάχη  (= μολόχα), λόγω της μαλακής υφής των φύλλων. Το όνομα του γένους (Althaea), προέρχεται από το αρχαιοελληνικό ρήμα αλθαίνω = θεραπεύω.

Το βοτανικό όνομα της μολόχας προέρχεται από την ελληνική λέξη άλθω που σημαίνει «θεραπεύω» .
[ αλθαίνω κ. μτγν. Μελλ. αλθήσω… ιατρεύω, δημ. Γερεύω. Ησ. «αλθαίνει: αύξει, θεραπεύει, υγιαίνει // Παθ. αλθαίνομαι: Θεραπεύομαι, δημ. Θρέφομαι, γιαίνω. Άλθεξις: Θεραπεία, ίασις, γιατρειά.]
Αλθαία (η) μετγν. κ. νεωτ.Η ελώδης μαλάχη, φυτό ποώδες… Η κοινώς «αλταία» των φαρμακείων.

Το καλλωπιστικό και φαρμακευτικό φυτό Αλθαία (νερομολόχα ή δενδρομολόχα) Alcea rosea  με συνώνυμα:   Althaea officinalis, Althaea chinensis, Althaea ficifolia, Lavatera arborea  κ.ά. ανήκει στην οικογένεια Malvaceae, όπου και η κοινές μολόχες Malva rotundifolia και Malva sylvestris

 Γένος της τάξεως των μαλαχωδών (MalVaceae), περιλαμβάνει περί που τα 15 είδη ψηλών μονοετών, διετών και πολυετών φυτών. 

Από τα δεκαπέντε είδη του γένους, έξι ευδοκιμούν και στην Ελλάδα:

Althea officionalis (νερομολόχα η φαρμακευτική)
Althea ficifolia με ιώδη άνθη
Althea cannabina (κανάβινη)
Althea hirsuta (δασεία δηλ. πυκνόφυλλη)
Althea rosea (ρόδινη)
Alhea pallida (ωχρά)

Είναι γνωστή από τους αρχαίους Έλληνες ενώ κατά τη διάρκεια της Τουρκοκρατίας την χρησιμοποιούσαν οι πρακτικοί για τις παθήσεις των πνευμόνων αλλά και τις εντερικές φλεγμονές επίσης καλλιεργούνταν στους κήπους των μοναστηριών το μεσαίωνα. Σύμφωνα με τις αφηγήσεις του Έλληνα φιλόσοφου Θεόφραστου το μείγμα δενδρομολόχας και κρασιού θεωρούταν στην αρχαιότητα δοκιμασμένο μέσο κατά του βήχα.

Φυτρώνει σε υγρά, αλμυρά μέρη όπως κοντά στη θάλασσα.

 

 Έχει χνου­δωτό, όρθιο στέλεχος, στρογγυλά, οδοντωτά, γκριζοπράσινα φύλλα, κοκκινωπά ή λευκά λουλούδια. αντέχει στη ζέστη και στην ξηρασία κατάγεται από την περιοχή γύρω από την Κασπία και τη Μαύρη Θάλασσα καθώς και την ανατολική Μεσόγειο και συναντάται παντού στην Ελλάδα.

Τα άνθη παρουσιάζουν ποικιλία χρωμάτων από λευκό μέχρι έντονο πορφυρό, με ενδιάμεσα το κίτρινο και το πορτοκαλί.

Στην άνθησή του, είναι πραγματικά πολύ όμορφο και εντυπωσιακό.

Ανθίζει από τον Ιούνιο έως τον Αύγουστο με πάρα πολύ γύρη.

Οι καρποί είναι πεπλατυσμένοι σε σχήμα νομίσματος, που φυτρώνουν εύκολα όπου πέσουν.

Η σπορά τους γίνεται ενωρίς την άνοιξη.

Εάν δεν φυτρώσουν, μπορούν να διατηρηθούν στο έδαφος και πάνω από 5 χρόνια

  Οι φαρμακευτικές της ιδιότητες ήταν γνωστές από τους αρχαίους χρόνους και χρησιμοποιείτο στην φαρμακευτική ως αποχρεμπτικό, στυπτικό, αντιφλεγμονώδες, επουλωτικό, αιμολυτικό, μαλακτικό (κάλους των ποδιών, ποδόλουτρο με έγχυμα). Ο Θεόφραστος την αποκαλεί «Μαλάχη η αγρία», καθώς και «αλθαία».

 Ο Διοσκουρίδης την ονομάζει «ιβίσκο», όπως επίσης ο Βιργίλιος και ο Πλίνιος. Όλα τα μέρη της Αλθαίας  περιέχουν βλεννώδεις ουσίες, στις οποίες οφείλονται οι φαρμακευτικές ιδιότητες (αντιβηχικές, μαλακτικές, καταπραϋντικές).

 Η ρίζα της, αφού αποφλοιωθεί και αποξηρανθεί, κόβεται σε μικρούς κύβους και αποτελεί την «αλταία» των φαρμακείων.

 Η Αλθαία ή νερομολόχα ή ιβίσκος, είναι φυτό πολυετές, ύψος 0,5 – 2,5 μέτρο περίπου και έχει φύλλα ωοειδή, οδοντωτά και μεγάλα άνθη, λευκορόδινα ή κόκκινα, που εμφανίζονται στις αρχές του καλοκαιριού.

Το φυτό είναι ιθαγενές της Ευρώπης και της δυτικής Ασίας. Βρίσκεται συνήθως σε όχθες ποταμών (νερομολόχα) και αστικούς κήπους και προτιμά υγρά, αλατώδη και αμμώδη εδάφη. Αλλού καλλιεργείται ως καλλωπιστικό και αλλού αποτελεί επιθετικό ζιζάνιο.

Η συγκομιδή των φύλλων και των ανθέων γίνεται τον πρώτο χρόνο, ενώ οι ρίζες συγκομίζονται τον δεύτερο και τον τέταρτο χρόνο.

 Θεραπευτική χρήση : Βήχας, γαστρίτιδα, λαρυγγίτιδα, ουλίτιδα, διάρροιας, αιμορροϊδών, δαγκώματα δηλητηριώδη, δερματοπάθειες, διάρροια, δυσεντερία, νεφρίτιδα, πλευρίτιδα, στηθάγχη, έλκος στομάχου – δωδεκαδακτύλου, λεπτού εντέρου, κυστίτιδα.

 Επίσης ο χυμός της θεραπεύει από τα τσιμπήματα της μέλισσας ή της σφήκας, την βραχνάδα της φωνής και τις άφθες, κάνοντας πλύσιμο του στόματος με γαργάρες.

Οι ρίζες και τα φύλλα του έχουν φαρμακευτικές ιδιότητες (officinalis), κατά των οξέων του στομάχου, του έλκους και της γαστρίτιδος, βοηθούν στον ειλεό, την κολίτιδα, την εγκολπωματίτιδα, και το ευερέθιστο έντερο .  Επίσης για τα μωρά που βγάζουν δόντια, για φλεγμονές στόματος (πλύσεις) κ.ά.. Οι ρίζες είναι διουρητικές, μαλακτικές και επουλωτικές. Χρησιμοποιούνται σε πεπτικές διαταραχές, φλεγμονές του στόματος (π.χ. ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα), γαστρίτιδα και έλκος δωδεκαδακτύλου. Τα φύλλα είναι αποχρεμπτικά, και ιδίως τα άνθη, έχουν αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες στο αναπνευστικό σύστημα όπως στη βρογχίτιδα και τον επίμονο βήχα.  Τα  άνθη: Για φλεγμονές του δέρματος, πυώδη εξανθήματα, αποστήματα.  Δεν είναι δυνατόν να ξεχάσω το «μολοχάνθι» της γιαγιάς για τα μωρά. Οι σπόροι: έχουν αντιπυρετική, διουρητική και μαλακτική δράση (η γιαγιά τους έβραζε και χρησιμοποιούσε το ζουμί κατά του στομαχόπονου και της δυσπεψίας).

Η δενδρομολόχα χάρις στην υψηλή περιεκτικότητα σε βλέννα, θα μπορούσε να συμπεριληφθεί σε δίαιτα για τη θεραπεία της φυματιώσεως καθώς, βοηθά στην απορρόφηση και αποβολή τοξινών από το σώμα και έχει αντιφλεγμονώδεις, αποχρεμπτικές και ελαφρώς καθαρτικές ιδιότητες.

Τα νεαρά φύλλα του φυτού, ιδιαίτερα στους Άραβες, μαγειρεύονται, τα άνθη και οι οφθαλμοί χρησιμοποιούνται σε σαλάτες και σούπες ενώ τα μεγαλύτερα φύλλα γίνονται νόστιμο περιτύλιγμα για ντολμάδες...

Θα μπορούσε κάλλιστα να υπαχθεί και στα φυλλώδη λαχανικά...

Τολμώ να υπονοήσω  και άλλη μια χρήση των μεγάλων φύλλων της δενδρομολόχας, η οποία διαφαίνεται σε μια από τις ονομασίες της στην αγγλική, που είναι “Irish toilet paper”!!

Η Αλθαία είναι ένα αρχαίο βρώσιμο φυτό και φάρμακο, αναφέρεται στη Βίβλο και στην αραβική και κινεζική ιστορία ως πολύτιμη τροφή για τους φτωχούς και σε περιόδους λιμού.

Οι αρχαίοι Έλληνες τη χρησιμοποιούσαν τόσο ως φάρμακο όσο και ως διακοσμητικό για τους τάφους. Έχει πάρει το όνομα της από την αρχαία ελληνική λέξη άθω που σημαίνει θεραπεύω.

Σήμερα από τους βοτανοθεραπευτές στην αντιμετώπιση προβλημάτων του γαστρεντερικού συστήματος.

 Η μεγάλη περιεκτικότητα της σε φυτική κόλλα (στις ρίζες μέχρι 35% και στα φύλλα μέχρι 10%), της επιτρέπει να καταπραΰνει και να επουλώνει φλεγμονές του στομάχου και του λεπτού εντέρου.

 Η Αλθαια θεωρείται πως είναι ιδιαίτερα αποτελεσματική σε έλκη και σε περιπτώσεις γαστρίτιδας και κολίτιδας.

Ταυτόχρονα η Αλθαια θεωρείται πως επιδρά θετικά στο ουροποιητικό σύστημα γιατί καθώς ακολουθεί τη τροφική δίοδο, η αντιφλεγμονώδης δράση της καταπραΰνει και επουλώνει τον ουροποιητικό αγωγό.

Είναι κατάλληλη για λαρυγγίτιδα, βήχα, φαρυγγίτιδα.

 Είναι μαλακτική.

Οι πιο συνηθισμένοι τρόποι χρήσης είναι οι εξής: 

Εγχυμα:

 Μόλις αρχίσει το νερό να βράζει, το κατεβάζουμε από τη φωτιά και ρίχνουμε μέσα το βότανο. Το αφήνουμε για 10-20 λεπτά, το σουρώνουμε και το χρησιμοποιούμε. Οι συνηθισμένες αναλογίες για το έγχυμα είναι από 1-3 κουταλάκια του γλυκού για κάθε φλιτζάνι νερό.

Βάμμα:

 Για να φτιάξουμε το βάμμα παίρνουμε το βότανο και το βάζουμε σε ένα μπουκάλι με οινόπνευμα. Οι αναλογίες γενικά είναι 5 μέρη λευκού οινοπνεύματος 70 βαθμών, για κάθε μέρος φυτού, (που θα έχει αλεστεί σε μίξερ ή θα το έχουμε κοπανίσει σε γουδί). Τα αφήνουμε για 5-15 ημέρες αναταράζοντας κάθε τόσο το δοχείο. Μετά φιλτράρουμε το βάμμα με ένα διηθητικό χαρτί (ή και με φίλτρο καφετιέρας), σε ένα άλλο δοχείο που μπορεί να διατηρηθεί για αρκετό καιρό. Το βάμμα το χρησιμοποιούμε μόνο για εξωτερική χρήση.

Αφέψηµα:

 Αντιμετωπίστε τον έντονο βήχα φτιάχνοντας ένα αφέψηµα από αλθαία. Βράστε για ένα λεπτό ένα κουταλάκι ξερά άνθη ή φύλλα για κάθε φλιτζάνι και σουρώστε ύστερα από 10 λεπτά. Αν θέλετε, προσθέστε λίγο µέλι. Για να ανακουφιστείτε από τους πόνους των µυών και των τενόντων βράστε σε 10 φλιτζάνια νερό 100 γραµµάρια ρίζας αλθαίας µέχρι να µείνουν 6 φλιτζάνια και κάντε συνεχείς επαλείψεις τοπικά µε το ζεστό µείγµα.

Για τα κουρασµένα µάτια:

 Οι πλύσεις µε έγχυµα αλθαίας ξεκουράζουν τα ταλαιπωρημένα µάτια.

 Για να το φτιάξετε βάλτε σε µια τσαγιέρα φύλλα και λουλούδια και αφήστε το µείγµα να σταθεί για τρεις ώρες πριν το χρησιμοποιήσετε.

Μαλακτικό, διουρητικό, επουλωτικό, καταπραϋντικό σε ξερό βήχα, ήπιο αποχρεμπτικό, για φαρυγγίτιδα, λαρυγγίτιδα.H Αλθαια ή δενδρομολόχα ή νερομολόχα (Althaea Officinalis) είναι κοινό φυτό στην Ευρώπη και τη Δυτική Ασία.

Τη βρίσκουμε συνήθως κοντά στις κοίτες των ποταμών, καθώς προτιμά τα υγρά, αμμώδη εδάφη.

 Όλα τα μέρη του φυτού είναι χρήσιμα στη βοτανοθεραπεία.

Λοσιόν:

Γίνεται όπως το έγχυμα, ή το αφέψημα και χρησιμοποιείται εξωτερικά στο μέρος που χρειάζεται θεραπεία, με απαλές κινήσεις μασάζ, για να την απορροφήσει το δέρμα. Λοσιόν μπορούμε να βάζουμε για δερματοπάθειες και για το τριχωτό μέρος του κεφαλιού.

Θεραπευτικές Ιδιότητες:

Είναι χρήσιμη σε οποιαδήποτε περίπτωση χρειάζεται μαλακτική επίδραση Η ρίζα χρησιμοποιείται κυρίως για πεπτικά προβλήματα και  συστήνεται ιδιαίτερα σε όλες τις φλεγμονές του πεπτικού σωλήνα , όπως φλεγμονές του στόματος, ουλίτιδα, γαστρίτιδα, πεπτικό έλκος, εντερίτιδα και κολίτιδα καθώς επίσης καταπραΰνει τις στομαχικές διαταραχές, το βή­χα, τη βρογχίτιδα και το κρύωμα. Επίσης βοηθά σε δερματικές παθήσεις και διαταραχές, πόνους μυών και τενόντων. Τα φύλλα χρησιμοποιούνται για τους πνεύμονες και το ουροποιητικό σύστημα. Για την ουρηθρίτιδα και την άμμο στο ουροποιητικό σύστημα τα φύλλα της Αλθαίας είναι πολύ καταπραϋντικά. Γενικά αυτό το φυτό είναι πολύ καταπραϋντικό για οποιονδήποτε ερεθισμό των βλεννογόνων μεμβρανών του σώματος. Στην αλθαία αποδίδονται και ανοσοποιητικές ιδιότητες, καθώς βοηθά τα λευκά αιμοσφαίρια να καταστρέ­φουν τα μικρόβια που εισβάλλουν στον οργανισμό.

Οι καλύτερες ώρες για να πιείτε το αφέψημά σας 

Το πρωί νηστικοί: τα αποτοξινωτικά, τα καθαρτικά, τα διουρητικά, τα επουλωτικά του στομάχου και του εντέρου και τα αντιπαρασιτικά του εντέρου.

Ώρες 10:00 ή 16:00 - δύο ώρες πριν από τα γεύματα. Τα προστατευτικά του ήπατος, τα αντιρρευματικά, τα αντισηπτικά, τα αντιβηχικά, τα καρδιοτονωτικά, τα βοηθητικά στις αγωγές της περιόδου.

20 λεπτά πριν από γεύματα: Τα τονωτικά, τα αντιόξινα, όσα βοηθούν στις περιπτώσεις έλλειψης μεταλλικών αλάτων.

Μετά τα γεύματα: Τα χωνευτικά, τα καταπραϋντικά, τα αντιόξινα, τα αντιζυμωτικά και τα βοηθητικά για την αποβολή των εντερικών αερίων.

Πριν κοιμηθείτε: τα καταπραϋντικά, τα καθαρτικά, τα καρδιοτονωτικά, τα ροφήματα που βελτιώνουν τη κυκλοφορία του αίματος.

ΣΥΣΤΑΤΙΚΑ

-ΆΜΥΛΟ
-Βλεννώδεις ΟΥΣΙΕΣ
-ΑΣΠΑΡΑΓΙΝΗ
-ΑΛΘΕΙΝΗ
-ΒΕΤΑΙΝΗ
-ΑΝΟΡΓΑΝΑ ΑΛΑΤΑ                                    
-ΣΑΚΧΑΡΑ
-ΠΗΚΤΙΝΗ-ΠΟΛΥΦΑΙΝΟΛΕΣ- τανίνη  αντιβιοτικές ιδιότητες

ΕΝΔΕΙΞΕΙΣ                                                        

• ΛΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ 
• ΦΑΡΥΓΓΙΤΙΔΑ 
• ΣΤΟΜΑΤΙΤΙΔΑ 
• ΒΡΟΓΧΙΤΙΔΑ 
• ΣΤΗΘΑΓΧΗ 
• ΚΡΥΟΛΟΓΗΜΑ 
• ΚΥΣΤΙΤΙΔΑ 
• ΟΥΡΗΘΡΙΤΙΔΑ 
• ΠΕΤΡΑ ΣΤΑ ΝΕΦΡΑ 
• ΨΑΜΜΙΑΣΗ 
• ΚΟΛΙΤΙΔΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΑ ΦΛΕΓΜΟΝΕΣ ΤΩΝ ΕΝΤΕΡΩΝ 
• ΓΑΣΤΡΕΝΤΕΡΙΚΟ ΕΛΚΟΣ 
• ΟΥΛΙΤΙΔΑ 
• ΑΦΘΕΣ 
• ΚΑΛΟΓΗΡΟΥΣ 
• ΜΩΛΩΠΕΣ 
• ΠΛΗΓΕΣ 
• ΟΔΟΝΤΟΦΥΪΑ 
• ΑΠΟΣΤΗΜΑΤΑ 
• ΠΛΥΣΕΙΣ ΜΑΤΙΩΝ-ΣΤΟΜΑΤΟΣ 
• ΠΟΝΟΥΣ ΜΥΩΝ-ΤΕΝΟΝΤΩΝ 
• ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ 
• ΑΡΩΜΑΤΙΚΟ ΠΟΤΩΝ 
• ΓΕΥΣΗ ΦΑΡΜΑΚΩΝ 
• ΦΑΓΗΤΟ 

Αλθαία η άκακη, θα την ονομάσω εγώ, γιατί δεν έχει παρενέργειες αυτό το φυτό.

 Είναι ΑΤΟΞΙΚΗ!!!!

Τα τμήματα του φυτού που έχουν θεραπευτικές ιδιότητες είναι η ρίζα τα λουλούδια και τα φύλλα.

Η Αλθαία έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες και επιδρά κυρίως σε ερεθισμούς των βλεννογόνων.

Η συλλογή των φύλλων γίνεται το καλοκαίρι και η ρίζα εξάγεται στα τέλη του Φθινοπώρου.

Οι ιδιότητες της ρίζας είναι μαλακτικές, διουρητικές, επουλωτικές, ενώ τα φύλλα έχουν και αποχρεμπτικές ιδιότητες.

Η ρίζα χρησιμοποιείται κυρίως για προβλήματα του πεπτικού συστήματος όπως φλεγμονές του στόματος, (ουλίτιδα, περιοδοντίτιδα), γαστρίτιδα και πεπτικό έλκος.

Τα φύλλα και τα άνθη της Αλθαίας μπορεί να χρησιμοποιηθούν και για προβλήματα του αναπνευστικού συστήματος μια και ανακουφίζουν ή θεραπεύουν διαταραχές των βρόγχων όπως βρογχίτιδα και ερεθιστικό βήχα.

Εξωτερικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν κατάπλασμα σε κιρσώδεις φλέβες και έλκη, σε αποστήματα και δοθιήνες

Η ρίζα παρασκευάζεται ως αφέψημα. Βράζουμε δηλαδή την ρίζα για 10-15 λεπτά και η συνολική ημερήσια δόση είναι 7-9 γραμμάρια χωρισμένα σε 2-3 δόσεις την ημέρα.

Τα φύλλα του φυτού παρασκευάζονται ως έγχυμα. Σε δύο κουταλάκια του τσαγιού από τα φύλλα του βοτάνου ρίχνουμε μία κούπα του τσαγιού βραστό νερό, το σκεπάζουμε και το αφήνουμε για 10 λεπτά και μετά το πίνουμε.

Ως αφέψημα των ανθέων ή των φύλλων της χρησιμοποιείται για τις φλεγμονές και το βήχα (3 φλιτζάνια την ημέρα, 1 κουταλάκι ξερά άνθη ή φύλλα για κάθε φλιτζάνι). Αφέψημα αλθαίας σε νερό του μπάνιου καταπραΰνει τους ερεθισμούς του δέρματος, ενώ με γαργάρες καταπολεμά τις ουλίτιδες, τις άφθες , τα αποστήματα των δοντιών. Αντί για αφέψημα μπορεί να χρησιμοποιηθεί νερό στο οποίο έχουμε μουσκέψει για μια ώρα ρίζες αλθαίας. Δραστικότερο αφέψημα γίνεται με 100 γρ . ρίζας σε 10 φλιτζάνια νερό, όταν το βράσουμε, το αφήσουμε να μείνει περίπου το μισό (6 φλιτζάνια) και το στραγγίσουμε. Χρησιμοποιείται για έντονες φλεγμονές αλλά και εξωτερικά με επαλείψεις για μώλωπες και μυϊκούς πόνους. Για πληγές και γαργάρες χρησιμοποιούμε επίσης νερό ( 1 λίτρο), στο οποίο έχουμε βράσει μια χούφτα κομματάκια ρίζας για 10 λεπτά .
Για την ψαμμίαση ή για τόνωση της λειτουργίας των νεφρών χρησιμοποιούμε έγχυμα αλθαίας (1 κουταλάκι φύλλα ή λουλούδια σε 3-4 ποτήρια νερό για 3 ώρες). Πίνουμε 1 φλιτζάνι την ημέρα για 4 μέρες, σταματάμε 4 μέρες και επαναλαμβάνουμε.
Για τη δυσκοιλιότητα πίνουμε σκόνη από ρίζα αλθαίας και γλυκόριζας σε αναλογία βάρους 2:1, ένα φακελάκι με λίγο νερό κάθε πρωί. Αλοιφές και καταπλάσματα γίνονται με τη ρίζα, τα φύλλα και τα άνθη και χρησιμοποιούνται για να ωριμάσουν τους καλόγερους και τα αποσπάσματα και να μαλακώνουν τις πληγές.

.Παιδιά στην ηλικία της αλλαγή των νεογγιλών δοντιών τους μπορούν να μασούν ξερή ρίζα Αλθαίας για να βγάλουν γερά δόντια. Η ρίζα είναι μαλακή αλλά δεν κόβεται εύκολα, ώστε να την καταπιούν και δεν κινδυνεύει το παιδί.

Αν τύχει και ακουμπήσετε τσουκνίδα τρίφτε το πονεμένο μέρος με μολόχα ή δεντρομολόχα, αλθαία δηλαδή. Το τσούξιμο θα περάσει αμέσως. Πάντα, μα πάντα όπου φυτρώνουν τσουκνίδες κάπου εκεί θα υπάρχει και μολόχα ή δεντρομολόχα.

Μπάνιο µε Αλθαία
Εκτός από µαλακτικές ιδιότητες η αλθαία έχει και χαλαρωτικές. Αν λοιπόν νιώθετε υπερένταση ή εκνευρισµό, προσθέστε στο νερό του µπάνιου σας φύλλα ή λουλούδια αλθαίας, τα οποία επιπλέον καταπραΰνουν και το ερεθισµένο δέρµα.

Στην αλθαία αποδίδονται τέλος και ευεργετικές για το ανοσοποιητικό σύστημα ιδιότητες, καθώς βοηθά τα λευκά αιμοσφαίρια να καταστρέφουν τα μικρόβια που εισβάλλουν στον οργανισμό.

Για την ιστορία της χρήσης της Αλθαίας εκτός από τις προαναφερόμενες είναι και οι παρακάτω:

Ο Ιπποκράτης «συνταγογραφούσε» αφέψημα ριζών αλθαίας για την αντιμετώπιση των μωλώπων και της απώλειας αίματος από πληγές. Ο αρχαίος Έλληνας θεραπευτής Διοσκουρίδης πρότεινε ρίζα αλθαίας σε κατάπλασμα για τα τσιμπήματα εντόμων και «συνταγογραφούσε» αφέψημα αλθαίας για τον πονόδοντο και τον εμετό και ως αντίδοτο σε δηλητήρια.
Οι άραβες γιατροί του 10ου αιώνα χρησιμοποιούσαν καταπλάσματα από φύλλα αλθαίας για την αντιμετώπιση φλεγμονών και οι πρώτοι Ευρωπαίοι παραδοσιακοί θεραπευτές χρησιμοποιούσαν τη ρίζα αλθαίας εσωτερικά και εξωτερικά για την καταπραϋντική της δράση . Μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα, συμπεριλήφθηκε στην Αμερικανική Φαρμακοποιία.


Η αλθαία ήταν τρόφιμο πριν θεωρηθεί φάρμακο. Στη βίβλο αναφέρετε ένα φυτό που τρωγόταν κατά τη διάρκεια λιμών και κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα όταν αποτύγχαναν οι καλλιέργειες, οι άνθρωποι έβρασαν ρίζες αλθαίας και μετά τις τηγάνιζαν με βούτυρο και κρεμμύδια. Ένα πιάτο αλθαία θεωρούταν gourmet από τους αρχαίους Ρωμαίους και Κινέζους.

Και η καλλιέργεια αυτού του φυτού είναι πανεύκολη. Λίγοι σπόροι στο χώμα και λίγο νεράκι αρκούν για να φυτρώσει αυτό το άκακο αλλά χρήσιμο φυτό. Φυτέψτε Αλθαία, είναι πανέμορφη.

Η δενδρομολόχα είναι ένα πολύτιμο φυτό πολύ ελκυστικό στα έντομα επικονιαστές, πλούσιο σε γύρη προσφέρει τροφή σε πολλά ωφέλιμα έντομα μέσα στο καλοκαίρι, εποχή που σπανίζουν τα ανθοφόρα φυτά και γι αυτό συστήνεται να διατηρείται και να πολλαπλασιάζεται στις παρυφές οργανικών αγροκτημάτων. Εκτός όμως από τα παραπάνω έχει σπουδαίες φαρμακευτικές ιδιότητες. Άνθη φύλλα και ρίζα θεωρούνται ως καλά μαλακτικά και αντιβηχικά. Είναι επίσης κατά των δερματικών παθήσεων.. Η ρίζα της χρησιμοποιείται κατά του πνευμονικού κατάρρου, του πλευρίτη, της δυσεντερίας και του νεφρίτη.

 Εσωτερικά μπορούν να χρησιμοποιηθούν άνθη δενδρομολόχας.

Εξωτερικά μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ρίζα (20 γραμμάρια σε ένα λίτρο νερό) για γαργαρισμούς, πλύσεις.

Επουλώνει τις πληγές των ούλων και είναι καταπραϋντικό της στηθάγχης.

Με αυτή την έννοια η συγκαλλιέργεια έχει και μια καλή οικονομική διάσταση.

Nikos Roditakis

Εκείνο  που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τον πολλαπλασιασμό και την εξάπλωση του είναι το Apion (Rhopalapion) longirostre (Coleoptera,  Curculionidae,  Apioninae),  αν κρίνουμε από την μεγάλη προσβολή που μπορεί να προκαλέσει στους σπόρους. 

Χαρακτηριστικά μορφολογικά στοιχεία του είναι το μικροσκοπικό  μέγεθος (μήκος  σώματος 2 - 3 mm χωρίς το ρύγχος), το απιοειδές (άπιον = αχλάδι) σχήμα του, οι λευκές τρίχες που καλύπτουν όλο το σώμα, τα χρώματος πορτοκαλί  πόδια του και το υπερβολικά μακρύ ρύγχος του θήλεος. 

 Άρρενα και θήλεα, κινούνται επάνω στο φυτό συνεχώς, αλλά πολύ συχνότερα «ερωτοτροπούν»  ...τρώγοντας!  (βλ. εικόνα).

Εχθροί του φυτού είναι επίσης τα σαλιγκάρια και οι γυμνοσάλιαγκες, ενώ το φύλλωμα προσβάλλεται εύκολα από την σκωρίαση Puccinia malvacearum.  

(Το παρόν κείμενο είναι απόσπασμα του σχετικού άρθρου που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Γεωργία – Κτηνοτροφία» εκδ. ΑγροΤύπος.)

http://botanologio.blogspot.gr/2013/03/blog-post_12.html

http://www.paleochori.gr/p/blog-page_9650.html

http://biokipos.blogspot.gr/2015/02/blog-post_7.html

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

1.  Blamey, M. & Grey-Wilson, C. (1989). Flora of Britain and Northern Europe. ISBN 0-340-40170-2

2.  Botanica: The Illustrated AZ of over 10000 garden plants and how to cultivate them. Könemann, 2004. p. 514. ISBN 3-8331-1253-0

3.  Buchelos, C. Th. (1989) A contribution to Coleoptera collected on thistles in Southern Greece Entomologia Hellenica 7 / 1989: 7 – 12

4.  Ehret, J. M. (1983): Apion (Rhopalapion) longirostre, espèce nouvelle pour la France (Coleoptera, Curculionidae). - L'Entomologiste, Paris 39(1),

5.  Floch, M, & White, J. Management of diverticular disease is changing. World J Gastroenterol. 2006;12(20):3225-8.

6.  Knutelski, S. & Petryszak, B. (1997): Nouvelles données sur la répartition en Europe de Rhopalapion longirostre Olivier, 1807 (Coleoptera Apionidae). - L’Entomologiste 53(2), 51-53

7 .  Vermeulen, N. (1998): The Complete Encyclopedia of Container Plants. Rebo International, Netherlands, 1998. p. 158